وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
(قسمت دوم)
در اشعار عربی هم واژه «زنیم» به کار رفته است که در برخی از این اشعار «زنیم» به معنای «بیگانه و غریبه» و در برخی اشعار به معنای «حرامزاده» است. به عنوان مثال:
حسان بن ثابت رضی الله عنه در شعری درباره ی ابوسفیان این چنین می گوید: «وأنت زنیمٌ نِیط فی آل هاشم / کما نِیطَ خَلْفَ الراکب القدَحُ الفَرْدُ»: تو بیگانه ای هرچند خود را به خاندان هاشم نسبت دهی، همانگونه تو مانند آویخته شدن کاسه ای کوچک در پشت زین سوار هستی. (زهر الآداب وثمار الألباب / ج۱/ ص۲۲)، (لسان العرب/ ج۷/ ص۴۲۰) و…
و در شعر دیگری آمده است: «زنیم لیس یعرف من أبوه / بغی الام ذو حسب لئیم »: (زنیم کسی است که پدرش مشخص نیست…). (جامع البیان/ ص ۳۲)
همان طور که مشاهده کردید «زنیم» تنها به معنای حرامزاده نیست بلکه این کلمه معانی مختلفی دارد.
اما همان طور که گفته شد بنابر قول مشهور آیه «عُتُلٍّ بَعْدَ ذلِکَ زَنیم» در مورد «ولید بن مغیره» نازل شده است حال باید بدانیم که او چگونه فردی بوده است.
بیشتر مفسرین در معرفی «ولید بن مغیره» گفته اند: «وکان الولید دعیّا فی قریش لیس من أصلهم، ادّعاه أبوه بعد ثمانی عشره سنه من مولده »: (ولید قریشی خوانده شده بود اما او از قریش نبود و پدرش هجده سال پس از تولدش ادعا کرد ولید فرزند اوست). (تفسیر الجلالین/ التفسیر البیانی للقرآن الکریم/ الجامع لأحکام القرآن / معالم التنزیل فی تفسیر القرآن / الکشف والبیان عن تفسیر القرآن/ تفسیر السراج المنیر و… )
حال «ولید بن مغیره» با توجه به دلایل و توضیحاتی که بیان شد چنین شخصی بود به همین جهت خداوند «زنیم» را یکی از صفات او ذکر کرد و طبق ترجمه ای که راغب اصفهانی در «المفردات» کرده است می توان گفت ترجمه دقیق و صحیح آیه این است: «عُتُلٍّ بَعْدَ ذلِکَ زَنِیمٍ»: او فردی است که خود را به قومی نسبت می دهد در حالی که از آنها نیست.
نویسنده: امید خزاعی