وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
– ﴿رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا بَلَدًا ءَامِنٗا وَٱرۡزُقۡ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ مَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُم بِٱللَّهِ وَٱلۡیَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ﴾ [البقره: ۱۲۶]. «پروردگارا، این [سرزمین] را شهرى امن گردان و به مردمش، هر کس که به خدا و روز قیامت ایمان آورد، از فرآوردهها روزى ده».
۲- ﴿رَبِّ هَبۡ لِی مِن لَّدُنکَ ذُرِّیَّهٗ طَیِّبَهًۖ إِنَّکَ سَمِیعُ ٱلدُّعَآءِ ٣٨﴾ [آل‌عمران: ۳۸]. «پروردگارا، از نزد خویش نسلى پاک به من ببخش. به راستى [که] تو شنواى دعایى».
۳- ﴿رَبِّ ٱجۡعَل لِّیٓ ءَایَهٗ﴾ [آل‌عمران: ۴۱]. «پروردگارا، براى من نشانهاى قرار بده».
۴- ﴿رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَلِأَخِی وَأَدۡخِلۡنَا فِی رَحۡمَتِکَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِینَ﴾ [الأعراف: ۱۵۱]. «پروردگارا، مرا و برادرم را بیامرز و ما را مشمول رحمت خویش گردان. و تو بخشایندهترین بخشایندگانى».
۵- ﴿رَبِّ إِنِّیٓ أَعُوذُ بِکَ أَنۡ أَسَۡٔلَکَ مَا لَیۡسَ لِی بِهِۦ عِلۡمٞۖ وَإِلَّا تَغۡفِرۡ لِی وَتَرۡحَمۡنِیٓ أَکُن مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِینَ﴾ [هود: ۴۷]. «پروردگارا، من به تو پناه مىبرم از اینکه از تو چیزى را بخواهم که به آن علم ندارم. و اگر مرا نیامرزى و به من رحمت نیاورى از زیانکاران خواهم بود».
۶- ﴿رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا ٱلۡبَلَدَ ءَامِنٗا وَٱجۡنُبۡنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعۡبُدَ ٱلۡأَصۡنَامَ﴾ [ابراهیم: ۳۵]. «پروردگارا، این سرزمین را امن [و امان] قرار ده و مرا و فرزندانم را از آنکه بتان را بندگى کنیم، دور بدار».
۷- ﴿رَبِّ ٱجۡعَلۡنِی مُقِیمَ ٱلصَّلَوٰهِ وَمِن ذُرِّیَّتِیۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلۡ دُعَآءِ ۴٠﴾ [ابراهیم: ۴۰]. «پروردگارا، مرا و [نیز کسانى] از فرزندانم را، نمازگزار قرار ده. و پروردگارا، دعاى مرا بپذیر».
۸- ﴿رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرٗا﴾ [الإسراء: ۲۴]. «پروردگارا، به آنان رحمت آور، چنان که [به سنّ] خردسالى مرا پروراندند».
۹- ﴿رَّبِّ أَدۡخِلۡنِی مُدۡخَلَ صِدۡقٖ وَأَخۡرِجۡنِی مُخۡرَجَ صِدۡقٖ وَٱجۡعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلۡطَٰنٗا نَّصِیرٗا﴾ [الإسراء: ۸۰]. «پروردگارا، مرا به در آوردنى پسندیده [به مدینه] در آور. و به بیرون آوردنى پسندیده، مرا [از مکه] بیرون آور و برایم از نزد خود، حجتى یاریگر قرار بده».
۱۰- ﴿رَبِّ إِنِّی وَهَنَ ٱلۡعَظۡمُ مِنِّی وَٱشۡتَعَلَ ٱلرَّأۡسُ شَیۡبٗا وَلَمۡ أَکُنۢ بِدُعَآئِکَ رَبِّ شَقِیّٗا﴾ [مریم: ۴]. «پروردگارا، به راستى که استخوانم سست شده و از [آتش] پیرى [موى] سرم سپید گشته است. و پروردگارا [هرگز] در دعایت ناامید نبودهام».
۱۱- ﴿رَبِّ ٱشۡرَحۡ لِی صَدۡرِی ٢۵ وَیَسِّرۡ لِیٓ أَمۡرِی ٢۶ وَٱحۡلُلۡ عُقۡدَهٗ مِّن لِّسَانِی ٢٧ یَفۡقَهُواْ قَوۡلِی ٢٨﴾ [طه: ۲۵-۲۸]. «پروردگارا، سینهام را برایم بگشا * و کارم را براى من آسان گردان * و گره از زبانم بگشاى * تا سخنم را در یابند».
۱۲- ﴿رَّبِّ زِدۡنِی عِلۡمٗا﴾ [طه: ۱۱۴]. «پروردگارا، به من دانشى بیفزاى».
۱۳- ﴿رَبِّ لَا تَذَرۡنِی فَرۡدٗا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلۡوَٰرِثِینَ﴾ [الأنبیاء: ۸۹]. «پروردگارا، مرا تنها مگذار و تو بهترین وارثانى».
۱۴- ﴿قَٰلَ رَبِّ ٱحۡکُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ ١١٢﴾ [الأنبیاء: ۱۱۲]. «[پیامبر] گفت: پروردگارا، به راستى حکم کن و پروردگار ما [خداوند] بخشاینده در آنچه بیان مىکنید یاریگر [ما] ست».
۱۵- ﴿رَبِّ ٱنصُرۡنِی بِمَا کَذَّبُونِ﴾ [المؤمنون: ۲۶]. «پروردگارا، در قبال آنکه مرا دروغگو شمردند، یارىام کن».
۱۶- ﴿رَّبِّ أَنزِلۡنِی مُنزَلٗا مُّبَارَکٗا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلۡمُنزِلِینَ﴾ [المؤمنون: ۲۹]. «پروردگارا، مرا به منزلى خجسته فرود آور و تو بهترین میزبانانى».
۱۷- ﴿رَّبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ﴾ [المؤمنون: ۹۳]. «پروردگارا، اگر آنچه را که از آن بیم مىیابند به من بنمایى».
۱۸- ﴿رَبِّ فَلَا تَجۡعَلۡنِی فِی ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِینَ ٩۴﴾ [المؤمنون: ۹۴]. «پروردگارا، در هر حال مرا در [زمره] گروه ستمکاران قرار مده».
۱۹- ﴿رَّبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنۡ هَمَزَٰتِ ٱلشَّیَٰطِینِ ٩٧ وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَن یَحۡضُرُونِ ٩٨﴾ [المؤمنون: ۹۷-۹۸]. «پروردگارا، از وسوسههاى شیاطین به تو پناه مىبرم * و پروردگارا، از آنکه به نزد من حاضر شوند به تو پناه مىبرم».
۲۰- ﴿رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّٰحِمِینَ﴾ [المؤمنون: ۱۱۸]. «پروردگارا، بیامرز و ببخشاى و تو بهترین بخشایندگانى».
۲۱- ﴿رَبِّ هَبۡ لِی حُکۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِی بِٱلصَّٰلِحِینَ ٨٣﴾ [الشعراء: ۸۳]. «پروردگارا، به من حکمت ببخش و مرا به شایستگان پیوستهدار».
۲۲- ﴿رَبِّ إِنَّ قَوۡمِی کَذَّبُونِ ١١٧ فَٱفۡتَحۡ بَیۡنِی وَبَیۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِیَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ١١٨﴾ [الشعراء: ۱۱۷-۱۱۸]. «پروردگارا، قومم مرا دروغزن انگاشتند. پس [کار] بین من و آنان را چنان که باید یکسره کن. و من و کسانى از مؤمنان را که با منند، رهایى بخش».
۲۳- ﴿رَبِّ نَجِّنِی وَأَهۡلِی مِمَّا یَعۡمَلُونَ ١۶٩﴾ [الشعراء: ۱۶۹]. «پروردگارا، مرا و خانوادهام را از آنچه مىکنند، رهایى بخش».
۲۴- ﴿رَبِّ أَوۡزِعۡنِیٓ أَنۡ أَشۡکُرَ نِعۡمَتَکَ ٱلَّتِیٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَیَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَدۡخِلۡنِی بِرَحۡمَتِکَ فِی عِبَادِکَ ٱلصَّٰلِحِینَ﴾ [النمل: ۱۹]. «پروردگارا، به من الهام کن این نعمتى را که بر من و پدر و مادرم ارزانى داشتهاى، سپاس گزارم و آنکه کردار شایسته [اى] انجام دهم که به آن خشنود گردى و مرا به رحمت خود در [زمره] بندگان شایستهات در آور».
۲۵- ﴿رَبِّ إِنِّی ظَلَمۡتُ نَفۡسِی وَأَسۡلَمۡتُ مَعَ سُلَیۡمَٰنَ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ﴾ [النمل: ۴۴]. «پروردگارا، من به خود ستم کردهام و [اینک] همراه سلیمان تسلیم خداوند، پروردگار جهانیانم».
۲۶- ﴿رَبِّ إِنِّی ظَلَمۡتُ نَفۡسِی فَٱغۡفِرۡ لِی فَغَفَرَ لَهُۥٓۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِیمُ ١۶﴾ [القصص: ۱۶]. «پروردگارا، من به خود ستم کردم، مرا بیامرز. آن گاه [خداوند] او را آمرزید. حقّا که او آمرزنده مهربان است».
۲۷- ﴿رَبِّ بِمَآ أَنۡعَمۡتَ عَلَیَّ فَلَنۡ أَکُونَ ظَهِیرٗا لِّلۡمُجۡرِمِینَ ١٧﴾ [القصص: ۱۷]. «پروردگارا، به خاطر انعامت در حقّ من [از این پس] هرگز هم پشت گناهکاران نخواهم».
۲۸- ﴿قَالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِینَ ٢١﴾ [القصص: ۲۱]. «پروردگارا، مرا از گروه ستمکاران رهایى بخش».
۲۹- ﴿رَبِّ إِنِّی لِمَآ أَنزَلۡتَ إِلَیَّ مِنۡ خَیۡرٖ فَقِیرٞ ٢۴﴾ [القصص: ۲۴]. «پروردگارا، من به هر خیرى که بر من بفرستى [سخت] نیازمندم».
۳۰- ﴿رَبِّ ٱنصُرۡنِی عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُفۡسِدِینَ﴾ [العنکبوت: ۳۰]. «پروردگارا، مرا بر [ضدّ] گروه فسادکاران یارى رسان».
۳۱- ﴿رَبِّ هَبۡ لِی مِنَ ٱلصَّٰلِحِینَ ١٠٠﴾ [الصافات: ۱۰۰]. «پروردگارا، به من [فرزندى] از درستکاران ببخش».
۳۲- ﴿رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَهَبۡ لِی مُلۡکٗا لَّا یَنۢبَغِی لِأَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِیٓۖ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ ٣۵﴾ [ص: ۳۵]. «پروردگارا، مرا بیامرز و به من فرمانروایىاى ببخش که جز من کسى را نسزد. بى گمان تویى که بخشایندهاى».
۳۳- ﴿رَبِّ أَوۡزِعۡنِیٓ أَنۡ أَشۡکُرَ نِعۡمَتَکَ ٱلَّتِیٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَیَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَصۡلِحۡ لِی فِی ذُرِّیَّتِیٓۖ إِنِّی تُبۡتُ إِلَیۡکَ وَإِنِّی مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِینَ﴾ [الأحقاف: ۱۵]. «پروردگارا، به من توفیق ده تا نعمتت را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانى داشتهاى سپاس گزارم و کار شایستهاى کنم که به آن خشنود شوى و فرزندانم را نیز براى من شایسته بدار. من به تو روى آوردهام و من از مسلمانانم».
۳۴- ﴿رَبِّ ٱبۡنِ لِی عِندَکَ بَیۡتٗا فِی ٱلۡجَنَّهِ وَنَجِّنِی مِن فِرۡعَوۡنَ وَعَمَلِهِۦ وَنَجِّنِی مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِینَ﴾ [التحریم: ۱۱]. «پروردگارا، برایم در نزد خود در بهشت خانهاى بساز. و مرا از فرعون و عمل او برهان و مرا از [دست] گروه ستمکاران نجات بده».
۳۵- ﴿رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡکَٰفِرِینَ دَیَّارًا﴾ [النوح: ۲۶]. «پروردگارا، برایم در نزد خود در بهشت خانهاى بساز. و مرا از فرعون و عمل او برهان و مرا از [دست] گروه ستمکاران نجات بده».
۳۶- ﴿رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَلِوَٰلِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیۡتِیَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِینَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِینَ إِلَّا تَبَارَۢا ٢٨﴾ [النوح: ۲۸]. «پروردگارا، مرا و پدر و مادرم را و هر آن کس را که مؤمن به خانهام در آید و مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز و ستمکاران را جز نابودى میفزاى».