وجوب ایمان به رسول الله

وجوب ایمان به رسول الله

یکی از لوازم ایمان به رسالت، وجوب تصدیق و پذیرش هر آنچه از پیامبرr در امور دینی وارد شده، است، زیرا الله تعالی رسولان خویش را از میان بندگان برگزید تا شریعتش را به مردم برسانند، چنانکه می­فرماید:

﴿ٱللَّهُ أَعۡلَمُ حَیۡثُ یَجۡعَلُ رِسَالَتَهُۥۗ﴾ [الأنعام: ۱۲۴]

«الله آگاه‌تراست که رسالت خویش را کجا قرار دهد».

﴿فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ﴾ [النّحل: ۳۵]

«پس آیا بر پیامبران جز ابلاغ آشکار، [مسؤولیّت دیگری] هست؟!»

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی أَنزَلَ مِن قَبْلُ﴾ [النّساء: ۱۳۶]

«ای کسانی ‌که ایمان آورده‌اید! به الله و پیامبرش و کتابی که بر او نازل کرده و کتابی که پیش از این فرستاده ‌است، ایمان بیاورید [و بر آن پایدار باشید]».

﴿فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ الَّذِی یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَکَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ﴾ [الأعراف: ۱۵۸]

«پس به الله و فرستاده‌اش؛ آن پیامبر أمّی [درس­نخوانده] که به الله متعال و کلماتش ایمان دارد، ایمان بیاورید و از او پیروی کنید؛ باشد که هدایت شوید».

آیۀ فوق به طور واضح، وجوب عمل به آنچه پیامبر rآورده و پیروی از ایشان را ثابت می­نماید.

این مطلب در تفسیر امام شافعی wدربارۀ آیۀ مذکور روشن است که می­گوید: «الله متعال کمالِ شروع ایمان – که غیر آن، پیرو آن است- را ایمان به الله و سپس به رسولانش قرار داد».[۱]

[۱]– الرّساله، ص ۷۵، پاراگراف: ۲۳۹٫