هفتاد و سومین پایه از پایه‌های ایمان: روی برگرداندن از سخن بیهوده

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ١ ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ ٢ وَٱلَّذِینَ هُمۡ عَنِ ٱللَّغۡوِ مُعۡرِضُونَ ٣﴾ [المؤمنون: ۱ – ۳]. «همانا رستگار شده‌اند مؤمنین * کسانی‌که در نمازشان خاشعند * و کسانی‌که از سخن بیهوده روی بر می‌گردانند». همچنین می­فرماید: ﴿وَٱلَّذِینَ لَا یَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ کِرَامٗا ٧٢﴾ [الفرقان: ۷۲]. «و [عباد الرحمان] کسانی هستند که گواهی دروغ نمی­دهند و اگر با سخن بیهوده برخورد کنند، بزرگوارانه می­گذرند». همچنین می­فرماید: ﴿وَإِذَا سَمِعُواْ ٱللَّغۡوَ أَعۡرَضُواْ عَنۡهُ﴾ [القصص: ۵۵]. «و وقتی سخن لغوی می­شنوند از آن روی بر می­گردانند…». لغو باطلی است که احتیاجی به آن نیست و به نیت درست گفته نمی­شود و برای گویندۀ آن فائدۀ ندارد و گاهی وبال گردن وی می‌شود. رسول الله  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مِنْ حُسْنِ إسْلَامِ الْمَرْءِ تَرْکُهُ مَا لَا یَعْنِیهِ»[۱]. «از نیک بودن اسلام شخص این است که آنچه به وی فائده نمی‌رساند ترک کند».

و در این مورد امام بیهقی رحمه الله  آورده است: ذا النون گفته است: «کسی‌که خدا را دوست دارد زندگی می­کند و کسی‌که به غیر او مایل می‌گردد سبک می­شود و احمق روز و شب در پی تباهی و نابودی است و عاقل در پی جستجوی آنچه برای خودش خطر دارد می­باشد».

[۱]– ابوداود؛ سنن ترمذی: ۲۳۱۷- ۲۳۱۸؛ سنن ابن ماجه: ۳۹۷۶؛ صححه آلبانی.