هفتاد و چهارمین پایه از پایه‌های ایمان: بخشندگی و دست و دلبازی

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿۞وَسَارِعُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَهٖ مِّن رَّبِّکُمۡ وَجَنَّهٍ عَرۡضُهَا ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ أُعِدَّتۡ لِلۡمُتَّقِینَ ١٣٣ ٱلَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ…﴾ [آل عمران: ۱۳۳ – ۱۳۴]. «بشتابید بسوی آمرزشِ پروردگارتان و بهشتی‌که عرض آن به اندازۀ آسمان‌ها و زمین است [و] وعده داده شده است به متقین: * کسانی‌که در حال ثروتمندی و فقر مال‌شان را انفاق می‌کنند…». آیات دیگری نیز در این زمینه وجود دارد و در مورد کسی‌که بر عکس عمل نموده یعنی خساست می­نماید می­فرماید: ﴿ٱلَّذِینَ یَبۡخَلُونَ وَیَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَیَکۡتُمُونَ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦۗ وَأَعۡتَدۡنَا لِلۡکَٰفِرِینَ عَذَابٗا مُّهِینٗا ٣٧﴾ [النساء: ۳۷]. «کسانی‌که خساست می­ورزند [و انفاق نمی­کنند] و مردم را به خساست [و انفاق نکردن] امر می­نمایند و آنچه را که خداوند از فضلش به آنان عطا فرموده است، می­پوشانند و برای کافرین عذاب خوار کنندۀ خواهد بود». همچنین می­فرماید: ﴿وَمَن یَبۡخَلۡ فَإِنَّمَا یَبۡخَلُ عَن نَّفۡسِهِ﴾ [محمد: ۳۸]. «و کسی‌که خساست کند [و انفاق ننماید] فقط به ضرر خودش خساست کرده است…». و می­فرماید: ﴿وَمَن یُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ٩﴾ [الحشر: ۹]. «و کسانی‌که از آزمندی نفس خویش در امان بمانند همانا از رستگارانند». و آیات دیگری که در این زمینه وجود دارد.

دلیل از سنت: حدیث ابی هریره رضی الله عنه در صحیحین: پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مَا مِنْ یَوْمٍ یُصْبِحُ الْعِبَادُ فِیهِ إِلَّا مَلَکَانِ یَنْزِلَانِ فَیَقُولُ أَحَدُهُمَا اللَّهُمَّ أَعْطِ مُنْفِقًا خَلَفًا وَیَقُولُ الْآخَرُ اللَّهُمَّ أَعْطِ مُمْسِکًا تَلَفًا»[۱]. «روزی نیست که بندگان صبح کنند بجز اینکه دو ملائک نازل می­شوند و یکی از آنها می­گوید: خداوندا کسی‌که انفاق می­کند به او عوض بده و دیگری می­گوید: به کسی‌که از انفاق خودداری می­کند ضرر و زیان برسان».

 

 

 

[۱]– صحیح بخاری: ۱۴۴۲؛ صحیح مسلم: ۲۳۸۳٫