یکی از بادیه نشینان شتری قرمز رنگ داشت و آن را بسیار دوست میداشت. یک روز شترش گم شد و همهی شب را بدنبال آن گشت و نیافت. هنگام نماز صبح در مسجد ایستاد و بانگ میزد و از مردم دربارهی شترش سؤال میکرد. وقتی پیامبر صلى الله علیه وسلم سر و صدایش را شنید از اینکه شترش را در مسجد میجوید، به خشم آمد و فرمود:
(لا وَجَدَّتَ إنما بُنِیَتْ المساجد لما بنیت له)
«او را نیابی، مساجد برای چیزی که برای آن بناء گردیده، ساخته شده است.»
[مسلم]