وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مادری نقش مقدس برای زن است که اگر به خوبی انجام گیرد سلامت جسمی، روانی و اخلاقی نسل ها را تضمین می کند، به طور کل مادر بودن بزرگترین وظیفه ی انسانی و تربیتی است. قرآن کریم از مجاهدات و زحمات زنان بارداری و سرپرستی کودک تجلیل کرده است.
پدر بودن برای مرد، این دو نقش پیوسته ارزشمند بوده و روزی نخواهد آمد که فرار والدین از ایفای نقششان نیک و پسندیده به حساب آید.
تولید مثل هم نقشی پاک است که پیش و بیش از مرد باعث سعادت زن می شود، و روزی نخواهد آمد که وظیفه ی تولید مثل به تعدادی از زنان اختصاص یابد، مانند آن چه امروزه در غرب رایج است وبخشبی از زنان با اجاره ی رحم خود به این کار می پردازند.
قرآن کریم تولید مثل را (بُشری) نامیده است. ” او را به پسری خردمند بشارت دادیم” صافات ۱۰۱٫ ” او را بشارت آمد” هود/۷۴ هیچ زن و مردی با فکر و روان سالم نیست که اصلا” تولید مثل و فرزند را دوست نداشته باشد.
برای پرورش سالم و امن کودک، داشتن مادر و پدر ضروریست و باید هر یک نقش دیگری را در خانواده کامل کند. خانواده اسلامی بر عکس خانواده های فمنیستی نمی تواند با نبودن یکی از این دو رکن تشکیل شودمگر آن گاه که بر اثر ضرورت هایی بسان مرگ، اسارت و… یکی از والدین غایب باشد.
خانواده در نخستین و تنها واحد تمدنی و اجتماعی در تاریخ بشریت، و هسته ی تشکیل دهنده ی آن می باشد. روزی که خانواده خاتمه یابد تمدن و بشریت عملا” ویران شده و خاتمه می یابد.
گسستن خانواده بزرگترین نشانه برای پایان تاریخ تمدنی است که پول و جنس و غریزه را پرستیده، سیطره ی شهوت را مقدس شمرده، طغیان نموده، غرور داشته و خود را خدا دانسته است.
خانواده آغازین مدرسه ای است که انسان در آن مفهوم زندگی را می آموزد و بر واقعیت ها چشم می گشاید و بر واقعیت چشم می گشاید. خانواده تمرین می دهد،جهت دهی می کند، فرد را می سازد و فداکاری های بسیاری تقدیم می کند تا فرد بتواند به روش درستی به زندگی آزادانه ی خویش ادامه می دهد. ما نا گهانی ساخته نشده ایم.