پس از کشته شدن عثمان رضیاللهعنه، انگیزههای فتنه و توطئه فراهم شد. حوادثی که آتش آنرا عبدالله بن سبأ روشن کرد بیانگر این مطلب است که عبدالله بن سبأ محور اساسی بود که کینهتوزان، حسودان و منافقان گرداگرد او جمع شدند و پس از اینکه شیخین، این گروهها را قبل از او نابود کردند، به دو دلیل دوباره سر بلند کردند:
- ترس آنها از روبرو شدن با عمر بن خطاب؛ زیرا شیوهی او در منع و نهی را میدانستند.
- زیاد بودن تعداد اصحابی که فضایل عثمان را میشناختند و زبان طعنهزننندگان دربارهی او را قطع میکردند که ماجرای دفاع عبدالله بن عمر از ایشان در برابر طعنهزنندگان و دروغگویان، استدلال و سخن ما را تایید میکند، اما تمام مردم مانند ابن عمر نبودند.[۱]
روند این بحث و هدف ما از این تحقیق، اجازه نمیدهد تا تمام افتراهایی که به عثمان رضیاللهعنه زدند بیان کرده و از ایشان دفاع کنیم.[۲] و تنها به بیان موضوع کفایت میکنیم. شخصی که در کتب تاریخ تحقیق و جستجو میکند، میتواند بدون غرضورزی این موارد را در کتابهای تاریخی بیابد و بر دسیسههای از پیش آمادهی آنان اطلاع یابد که مشهورترین آنها نوشتن کتابی از زبان عایشه رضیاللهعنه میباشد که چنین جلوه میدهد که این ام المومنین بود که به آنها دستور خروج بر علیه عثمان را داده است.
سپس عثمان رضیاللهعنه از خود در برابر تمام افترائات و تهمتهایی که به او زدند، دفاع کرد و مشورت برخی صحابه مبنی بر کشتن آنها در راستای ریشهکن شدن آتش فتنه را نپذیرفت و وفدها را به سرزمینهایشان بازگرداند. اما پس از تظاهر به بازگشت، به این بهانه که نامهای منتسب به عثمان رضیاللهعنه را دریافتند که به امیر هر شهر دستور کشتن آنها را میدهد به مدینه بازگشتند. اما عثمان رضیاللهعنه از این نسبتها پاک و بری بود. در این هنگام محمد بن سلمه با آنها مناظره و صحبت کرد و آنها برای بار دوم تظاهر به بازگشت کردند اما دیری نپایید که به مدینه برگشتند. از جمله موارد و دلایلی که بر حرص و طمع عثمان بر وحدت مسلمانان و دور نمودن فتنهها دلالت دارد، این است که ایشان قبل از مناقشه و دفاع از خود، دلایل آنان را با دلیل جواب گفت و موضع سالم و شخصیت استوار خود و حرص بر قانع شدن و قانع کردن را آشکار نمود. اما هیچیک از صحابه گمان نمیبرد که این فتنه به قتل عثمان بینجامد و این خود نتیجهگیری ما را تقویت میکند.
شهادت عثمان رضیاللهعنه پیامدها و مشکلات زیادی را برای امت اسلامی به دنبال داشت و پس از آن بود که حرکت رو به جلوی اسلامی رو به سقوط نهاد و امت اسلامی از درون ضربه خورد. به همین دلیل گمان میکنیم اگر بگوییم علت این حوادث دستهای پشت پرده بوده که با زیرکی تمام بدان پرداخته است، اشتباه نکردهایم که برای این دستها فرصتی مناسب که از قبل به دنبال آن بودند، پدید آمد تا اهداف شوم خود را عملی سازند. هدف اول آنها، به وجود آوردن شکافی بزرگ بود که چون به این هدف رسیدند، به وجود آوردن فتنهها، امری سهل و آسان گشت و جنگ و درگیری میان مسلمانان شعلهور شد. و از زمانی که شرارت ابتدایی بر پا شد، نتایجی که به دنبال آن بود محقق شد و آتش بزرگ از شعلههای کوچک به وجود میآید.
[۱] – عزت علی عید عطیه: البدعه ص ۵۶
[۲] – نگا: کتاب نظام الخلافه فی الفکر الاسلامی – ط دار الدعوه، اسکندریه.