وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نشانه یکم:
دروغ گفتن (درباور، گفتاروکردار )
( وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ ).
و الله گواهی میدهد که منافقان یقیناً دروغگو هستند.المنافقون/۱
خداوندگواهی میدهدکه منافقان درگفتارخودد روغگو هستند.
اولین صفتی که خداوند در سوره منافقون به منافقین نسبت می دهد،دروغ گفتن است.یعنی درصحبت کردن چیزهایی را به زبان می آورندکه خودشان ایمانی واعتقادی به آن سخنان ندارندو در دل خود میدانندکه در حال دروغ وفریبکاری هستند.
منافق با دروغگویی حقایق را به نفع خود پنهان می کند.منافق اگر پیمانی باکسی ببنددیاقولی بدهد، درقول وپیمان خود دروغگوبوده وپیمان خواهدشکست.
اوهمچنین در قول خود دغل بازونیرنگ باز نیزمی باشد
بنابراین کسی که به زن ، فرزند، دوستان وبقیه مردم قولی یا وعده ای بدهدوبدون داشتن عذر شرعی قابل قبول، آن را به جانیاورد ودر قول و وعده خود دروغگو باشد، با این کارخود، وارد دایره نفاق خواهدشدویکی ازنشانه های نفاق را در خود پرورش میدهد.
درقرآن هرجا ازنفاق صحبت می فرماید، بلافاصله همراه با این واژه از دروغ هم صحبت میکندوبرعکس هرجا از دروغ سخن می گوید، به همان شکل باآن ازنفاق هم سخن می گوید.