بخاری و مسلم و دیگران از علی، عدی بن زید، سعد بن ابی وقاص و جابر بن عبدالله، احادیثی در این باره روایت کردهاند که مطابق با روایت علیس، پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است:
«وَلَا یُخْتَلَى خَلَاهَا، وَلَا یُنَفَّرُ صَیْدُهَا، وَلَا تُلْتَقَطُ لُقَطَتُهَا إِلَّا لِمَنْ أَشَادَ بِهَا، وَلَا یَصْلُحُ لِرَجُلٍ أَنْ یَحْمِلَ فِیهَا السِّلَاحَ لِقِتَالٍ، وَلَا یَصْلُحُ أَنْ یُقْطَعَ مِنْهَا شَجَرَهٌ إِلَّا أَنْ یَعْلِفَ رَجُلٌ بَعِیرَهُ».[۱]
«نباید گیاهان تر و نازک مدینه را قطع کرد یا حیوان شکارش را رماند و نباید لقطهاش را بلند کند، مگر کسی که آن را معرفی نماید و نیز، حمل سلاح در مدینه به قصد جنگ و ستیز جایز نیست، همانگونه که قطع درختانش روا نیست مگر برای کسی که میخواهد، شترانش را علف دهد».
[۱]– ابو داود (۲۰۳۵)، آلبانی گوید: صحیح.