﴿أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِیمٞ ٢٣۵﴾ [البقره: ۲۳۵].
«بیگمان خداوند بس آمرزنده و بردبار است».
حلیم یعنی کسی که بسیار باگذشت و بخشش است و با وجود قدرت، در عقوبت گناهکاران عجله نمیکند. عصبانیت و غضب او را ناآرام و دلتنگ نمیکند. جهل و گناه گناهکار هیچ ضرری به او نمیرساند. خداوند با جنایتکاری که مستحق عذاب و درد گناهان مرتکب شده است با مسامحه و گذشت برخورد میکند؛ یعنی او گناه گناهکار را میبیند و مخالفت امرش توسط شخص را مشاهده میکند اما غضب و عصبانیت او را ناآرام و دلتنگ نمینماید و غضب و کینه او را فرا نمیگیرد، هیچ چیز او را وادار به شتاب و عجله در عقوبت گناهکار نمیکند هر چند توانا و قدرتمند است.
آن چنان که خداوند نفسش را توصیف میکند: ﴿وَلَوۡ یُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِمَا کَسَبُواْ مَا تَرَکَ عَلَىٰ ظَهۡرِهَا مِن دَآبَّهٖ﴾ [فاطر: ۴۵].
«هر گاه خداوند مردمان را در برابر کارهایی که میکنند (فوراً و بدون کمترین مهلتی برای اصلاح و تجدیدنظر و خودسازی) به کیفر برساند، انسانی را بر روی زمین باقی نخواهد گذاشت».
پیامبر اسلام صلی الله علیه و سلم میزان حلم و بردباری خداوند را برای ما تبیین فرموده و میفرماید: هیچ شخصی یا چیزی آزاردهندهترین چیزی را که خداوند میشنود و بر آن صبر میکند را نمیشنود، ایشان برای خداوند فرزند قائل میشوند در حالی که او ایشان را میبخشد و به ایشان رزق و روزی میدهد.
بردباری خدا بر گناهکاران و پوشیدن گناهانشان و مهلتی که به کفار میدهد همه دارای درس برای ما هستند، گویی خداوند میگوید: از من حلم را بیاموزید در حالی که من توانا و عظیم هستم، و خود را با حلم و صبر آراسته گردانید و از گرایش به سوی شیطان بپرهیزید، زیرا من با وجود قدرتم دارای بردباری و حلم هستم و با وجود عزتم پوشاننده و ستار گناهانم. در اثر آمده است که حلم سید و آقای اخلاق است و کسی که دارای صفت حلیم است به پیامبری نزدیکتر است.