نام های نیکوی خداوند (۱۰)

اللّطیفُ جَلَّ جَلالُهْ
(یعنی دارای لطف و مرحمت بسیار،بس دقیق و آگاه).
«اللطیف» نیز یکی از اسماء حسنی است که در قرآن و حدیث پیامبر ذکری از آن به میان آمده است. خداوند متعال می فرماید:
{آلله لَطیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزیزُ}.
«خداوند نسبت به بندگانش بسیار لطف و مرحمت دارد و به هر کس که خود بخواهد، روزی می رساند و او نیرومند چیره است».(شوری :۱۹)
ونیز می فرماید: {لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ} (انعام:۱۰۳).
لطیف، ذاتی است که نسبت به بنده در امور درونیش که مربوط به خود بنده است و در امور بیرونی، لطف و مرحمت دارد. پس او، بنده را به سوی آنچه که به صلاح و سود اوست، پیش می برد؛ بی آنکه بنده احساس کند.
این، از آثار علم و کرم و رحمت اوست؛ بنابراین لطیف، دو معنی دارد:
۱) او، آگاه است و علم و آگاهی او، بر رازها، امور پوشیده و پنهان، خفایای دلها و امور غیبی و هر آنچه که دقیق و باریک است، احاطه نموده است.
۲) لطف و مهربانی او نسبت به بنده اش؛ بدین سان که احسان خویش را بر بنده کامل می گرداند و او را مشمول کرم و بزرگواری خویش قرار می دهد و به منازل و مقامهای بالا ارتقا می دهد، او را به سوی آسانی و گشایش سوق می دهد و از سختی دور می دارد و یا انواع مشکلات و سختیهای ناگواری که به بنده می رساند، همه و همه، صلاح بنده و راهی به سوی سعادت اوست؛ همانگونه که پیامبران را بوسیله اذیت و آزار قومشان و با جهاد در راه خدا آزموده است. چنانچه خداوند متعال، احوال یوسف را شرح داده و بیان نموده که این اوضاع، سرانجام نیکی برای او در دنیا و آخرت به بار آورد.
خداوند متعال، دوستانش را نیز با پیشامدها و مسایل ناگوار می آزماید، اما هدف، این است که آنها را از این طریق به آنچه دوست دارند، برساند.لطف و کرم خداوندی را نمی توان درک کرد و در تصور و خیال نمی گنجد و چه بسا بنده به ریاست یا مقامی دنیوی چشم می دوزد و برای آن می کوشد، اما خداوند، او را از آن دور می نماید تا این مقام به دین او آسیبی نرساند و این، لطف خداوند نسبت به بنده اش می باشد.
اما بنده از عدم دستیابی به آن مقام غمگین می گردد؛ چون نمی داند و پروردگارش را نشناخته است و اگر از آنچه که خداوند در عالَم غیب برای او آماده کرده، آگاه بود، ستایش خدا را می گفت و شکر او را به جای می آورد.
خداوند، نسبت به بندگانش مهربان است و به دوستانش لطف دارد؛ در دعای پیامبر آمده است: (اللهم ما رزقتنی مما أحب فاجعله قوۀ لی فیما تحب و ما زویت عنی مما أحب فاجعله فراغاً لی فیما تحب).
یعنی: «بار خدایا! آنچه دوست دارم و تو، به من داده ای، آن را برایم نیرویی بگردان تا بوسیله آن، عملی انجام دهم که تو دوست داری و آنچه که دوست دارم و تو به من نداده ای، نبودِ آن را فرصتی برایم بگردان که از آن در راه آنچه دوست داری، استفاده کنم.

مقاله پیشنهادی

دنیا، اینگونه آفریده شده است

روزی مارکس اویلیوس، یکی از فیلسوفان بزرگ دربار امپراطوری روم، گفت: امروز افرادی را ملاقات …