نابود کننده لذت ها (۱۰)

احوال غرق شدگان

از غرق‌شدگان در دریا و آب سخن نمی‌گویم، سخن از غرق‌شدگان در دریای گناه و معاصی است.

از کسانی که شبانه فیلم و سریال‌ها را دنبال می‌کنند و نماز صبح را در خوب‌اند.
کسانی که در مساجد جبین و پیشانی‌شان به سجده و کمرها را به رکوع خسته می‌کنند ولی بیرون مددکار شیطان‌اند.

از کسانی که نام هنرپیشه‌ها،
بازیگران، رقاصان و زنان آوازه‌خوان را حفظ‌اند ولی از نام و لقب سید البشر و از سیرت او و اصحاب و ازواج‌اش غافلند.

ای مسکین غرق در گناه تو کیستی
آیا می‌دانی تو خدایی را نافرمانی می‌کنی که اولین و آخرین اوست
قادر و تواناست و هیچ امری به غیر اذن او انجام نمی‌گیرد. ای ضعیف ناتوان، تو پروردگاری را نافرمانی می‌کنی که او پادشاه قادر و تواناست.

ای مکتبر مغرور:
بترس که او کلامت را می‌شنود، جایگاهت را می‌داند سر و نجوایت را می‌شنود و آگاه به همه احوالت است:

{أَوَلَا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ}.

آیا نمی‌دانند که آنچه را پنهان می‌کنند و آنچه را آشکار می‌سازند، خدا همه را می‌داند؟
(البقره: ۷۷)

چگونه است که اعمال و کردار ناشایست خود را از بندگان می‌پوشی و از او که رب و پروردگار بندگان است حیا نمی‌کنی
نظر و نگاه بندگان را بزرگ و نظر پروردگارت را کم اهمیت می‌دانی،
راستی اگر او خشم گیرد کدام آسمان تو را می‌پوشد، کدام زمین به تو جا و مکان می‌دهد و کجا ایمن خواهی بود.

مگر او نبود که از عدم خلقت نمود، لباس نداشتی تو را لباس پوشاند گرسنه بودی سیرت کرد، تشنه بودی آب به تو عنایت کرد.
چگونه نعمت را با کفر جواب می‌دهی، بخشش و عطا را با گناه و معصیت.

در ملک و زمین و زیر آسمان او، زندگی می‌کنی از فضا و هوا و از سفره او می‌خوری و ناسپاسی و نافرمانی او را می‌کنی

می‌خندی، شاد و سرحالی، به عیش و لهو و لعب مشغولی و بالای سرت رب و پروردگارت خشمگین و ناراض است

آیا راضی می‌شوی در ملک و خانه تو، در حریمت، علیه شخص و نفس تو توطئه شود و تو آرام باشی
ولی خود در ملک خدایت به معصیت مشغولی.

گناه می‌کنی و به رحمت او امیدواری:

{أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِینَ ٱجۡتَرَحُواْ ٱلسَّیَِّٔاتِ أَن نَّجۡعَلَهُمۡ کَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَوَآءٗ مَّحۡیَاهُمۡ وَمَمَاتُهُمۡۚ سَآءَ مَا یَحۡکُمُونَ}.

آیا کسانی که مرتکب گناهان و بدیها می‌شوند، گمان می‌برند که ما آنان را همچون کسانی بشمار می‌آوریم که ایمان می‌آورند و کارهای پسندیده و خوب انجام می‌دهند، و حیات و ممات و دنیا و آخرتشان یکسان می‌باشد؟ (اگر چنین بیندیشند) چه بد قضاوت و داوری می‌کنند!!
(الجاثیه: ۲)

آیا نمی‌دانی که موت را سکرات و قبر را تاریکی و میزان را دقت و حشر را اهوال است و تو در دنیا در امتحان و آزمایش الهی قرار داری و هر امتحانی را مردود شدن و خسارتی است.

گمان می‌کنی آنانی که گناه نمی‌کنند قادر بر انجام آن نیستند اگر امروز برنگردی پس کی برخواهی گشت آن روز که بخواهی و نتوانی آن روز که بگویی:

{رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡهَا فَإِنۡ عُدۡنَا فَإِنَّا ظَٰلِمُونَ}.

پروردگارا! ما را از آتش دوزخ بیرون بیاور، و اگر (بعد از این، به کفر و عصیان و انجام گناهان) برگشتیم، ما ستمگر خواهیم بود (و مستحقّ هرگونه عذابی).
(المؤمنون: ۱۰۷)

پس جواب آید:

{قالَ ٱخۡسَُٔواْ فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ}.

(خداوند به ایشان) می‌گوید: در آن گم شوید! و با من سخن مگوئید.
(المؤمنون: ۱۰۸)

خفه و ساکت! برگشتی نیست. دنیا زود و سریع می‌گذرد، مال آن زایل می‌شود، از حلال آن حساب گرفته می‌شود و بر حرام آن عذاب است. کودک آن جوان و جوان آن پیر و عمر فنا می‌شود.