«وعن ابْن مسْعُود رضی الله عنه قال: دَخلْتُ عَلى النَبیِّ صلی الله علیه وسلم وَهُو یُوعَکُ فَقُلْتُ یا رسُولَ اللَّه إِنَّکَ تُوعکُ وَعْکاً شَدِیداً قال: «أَجَلْ إِنِّی أُوعَکُ کَمَا یُوعَکُ رَجُلانِ مِنْکُم» قُلْت: ذلک أَنَّ لَکَ أَجْریْن؟ قال: «أَجَلْ ذَلک کَذَلک مَا مِنْ مُسْلِمٍ یُصِیبُهُ أَذًى، شوْکَهٌ فَمَا فوْقَهَا إلاَّ کَفَّر اللَّه بهَا سیئاته، وَحطَّتْ عنْهُ ذُنُوبُهُ کَمَا تَحُطُّ الشَّجرهُ وَرقَهَا»»
متفقٌ علیه.
«از ابو عبد الرحمن عبد الله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که گفت:
بر پیامبر صلی الله علیه وسلم وارد شدم در حالیکه ایشان تب کرده بودند، گفتم: یا رسول الله! شما سخت تب کردهاید. فرمود: بلی من برابر دو مرد شما تب میکنم. گفتم: این برای آنست که شما دو اجر دریافت میکنید؟ فرمود: بلی همین طور است. هیچ مسلمانی نیست که اذیتی بوی برسد خار و بالاتر از آن، مگر اینکه خداوند در برابر آن گناهانش را بخشیده و کم میکند، مثل درختی که برگهایش میریزد».