وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
منظور ابن حجر(رح) از گفته زیر چیست : «چشم زدن گاهی با شگفت زدن و بدون حسادت ایجاد می‌شود و گاهی عامل چشم خوردن یک دوست و یا یک مرد صالح است …»؟ آیا شخص چشم‌زننده الزاماً حسود هم هست؟ و آیا همنشین و دوست و آدم صالح به هنگام شوخی و یا توصیف به نیت مدح هم باعث چشم خوردن می‌شوند؟
ج : اصل در چشم خوردن حسود بودن چشم‌زننده است و گاهی هم در اثر غبطه شخص و بدون حسد ظاهری ایجاد می‌شود بطوری که گاهی یک دوست و یا یکی از نزدیکان غیرحسود باعث چشم خوردن هستند. بنابراین دوست، خویشاوند و نیکوکار نیز از طریق توصیف یا شوخی و یا مدح، عامدانه و یا بدون تعمد باعث چشم خوردن می‌شوند.