وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
در حدیث أمامه بن سهل، پیغمبر(صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید : «من تتهمون؟»، معنی اتهام در این حدیث چیست؟ و مشروعیت آن تا کجاست؟ و آیا برای گرفتن اثر از چشم‌زننده – حسود یا شگفت‌زده – باید خودش هم مطلع شود و یا بهتر است این کار برای پرهیز از ایجاد دشمنی بدون آگاهی او انجام گیرد؟
ج : معنی اتهام واضح بوده و عبارت است از اینکه : چشم خورده به گذشته‌اش فکر کند و مواضعی را که احتمال می‌دهد در آن چشم خورده باشد به یاد بیاورد، در این حالت اشخاصی به ذهن او خطور می‌کنند که صحبتهایشان مقتضی وجود حسادت، غبطه و یا توصیف او باشد و از این طریق شخص چشم‌زننده را – به طور ظنی و تقریبی – شناسایی کند تا شاید مقدمه‌ای برای شفای درد او باشد. قصه عامربن ربیعه و سهل بن حنیف بیانگر این مطلب است.
اما اینکه چشم‌زننده از گرفتن اثر از او مطلع گردد مسأله‌ای نسبی است و باید به عواقب امر توجه داشت : چنانچه اطلاع چشم‌زننده باعث عصبانیت و کینه‌جویی او شود باید از این کار پرهیز کرد ولی در صورتی که چشم‌زننده شخص عاقلی باشد و اطلاع او باعث مفسده نشود، شایسته است او را مطلع گردانده و در تهیه اثر از او کمک بخواهیم، ولی هر دو صورت – ان شاء الله – نافع و سودمند خواهد بود