مفهوم پیشرفت فرهنگی از نگاه سلفی (۲)

موازنه ی بر مبنای جدید و قدیم بودن، موازنه ای صحیح و درستی نیست. لیکن موازنه باید بر اساس تطابق و مقایسه ی میانِ حق و باطل صورت گیرد. حالا در هر عصر و زمانه ای که می خواهد باشد؛ چرا که در ارزشها تغییر و تبدیل صورت نمی گیرد .

 اگر آنان که از غرب تقلید می کنند و فریاد بر می آورند که تابع تمدن غربی هستند و با تمام حالات و دگرگونی هایش و با تمام بحران های متعددی که دامن گیر آن است، به ادعای پیشرفته بودن و مدنیّتی که دارند، آنان را برمی گزیند، و تمدن مادی را با وجود بحران ها و مشکلاتش قبول می کنند و می گویند: این حالات و بحران ها نتیجه ی بلند پروازی ها و اشتیاق به رشد است، و آنان به خاطر تلاش بی وقفه برای رسیدن به ترقی و بهتر شدن، دچار خطاها و اشتباهاتی هم می شوند، سلفیت این تقلید کورکورانه از تمدن غربی به اسم پیشرفت و مدنیت را رد می کند.

  ارتباط و پیوند با عقیده ی اسلامی صحیح، یعنی رها کردنِ الگویِ تمدن کنونی غرب؛ نه به معنای رها کردن و عدم قبولِ پیشرفت علمی غرب. زیرا میان استفاده از نتایج علمیِ تمدنِ غرب و میان پذیرش عناصر تمدن غربی، اعتقادات و نظریات فلسفی آن در زندگی، فرق زیادی است. چون در بحث های علمی و اکتشافات، وطن و تابعیت و ملّیت، معنایی ندارد. این فقط نتیجه ی زحماتِ بشری با ملیّت ها و کشورهای مختلف است. در گذشته ما مسلمانان در پیشرفت علمی برای تمام بشریت، شرکت داشته و تلاش بسیار زیاد و غیر قابل انکاری را عرضه داشته ایم. .

   مشکل ما با تمدن غربی نهفته در اختلاف ریشه ایِ ما با آنان در اصول بنیادینی است که عقیده ی توحید و ایمان به الله متعال را در بر می گیرد. و نیز در یکتا دانستن الله متعال در توحید الوهیت، ربوبیت، حقیقت و ماهیت انسان، هدف از آفرینش او و بیان نتیجه ی کارش در آخرت است. هم چنین اختلاف ما با آنان بر سر وسایلی است که انسان برای پیمودن بهترین راه های ممکن در زندگی و برای ترقی در آن به کار می گیرد..

بر امت اسلامی است که مزین به ویژگی هایی باشد که او را از دیگر امت ها جدا سازد. و با پای بندی به عقاید و شریعت اسلامی خود، امتی بسازد که قبل از بازدهی مادی، در عقاید و ارزشها و سلوکش پیشرو بوده و مقام اول را احراز نماید. .

  این باور که سلفیت یک گذار زمانی مبارکی بود که در پایان سه قرن اول اسلامی از حرکت باز ایستاد و بار و بُنه اش را در همان جا پهن کرد و عمرش پایان یافت، ادعایی کاملاً نادرست و زشت و فاقد دلیل است. و شایسته ی پذیرش هم نیست. ما یقین قطعی داریم که سلفیت، برای تمام دوران هاست. محل سکونتش تمام کره ی خاکی است. با خیر و تحفه است و مردانش در حرکت و تکاپو است تا با مربی و مبلِّغ خود، رسول الله صلی الله علیه و سلم در کنار حوضِ کوثر، با دو اصل کتاب الله و سنت ملاقات نماید. و این دو اصل، تا کنار حوض کوثر از یکدیگر جدا شدنی نیستند.

  پس اصلاً قصد نداریم در هر زمان و مکانی با منهج و روش سلفیت، به قیمت روز نان بخوریم؛ از عیب-جویان به این برنامه و روش هم، خوشمان نمی آید و خیالی هم نداریم. ما به این رهنمونِ کتاب آفریدگارمان پای بندیم: *وأَعرِض عَنِ الجاهِلین*: (از بی خردان روی برتاب) . در این جریان فقط همان رویکرد پیامبر صلی الله علیه و سلم که صبر کردن به نحو احسن بوده است را، دنبال می کنیم.