مفهوم لغوی سنّت:

مفهوم لغوی سنّت:

سنّت در لغت به معنای روش و سیرت است. لبید بن ربیعه  در معلّقۀ مشهور خویش می­سراید:

مِــنْ مـَـعــشرٍ سـَـنَّتْ لـهمْ آباؤهُمْ ***** ولــکــلِّ قــومٍ سُــنَّه ٌ وإمــامُــهَـــا[۱]

«[من یا آن فرد بزرگ] از گروهی هستیم که پدرانشان راه و رسم زندگی را برایشان نشان داده­اند و هر قومی، روش و پیشوایی دارد [که از آن پیروی می­کند]».

ابن منظور می­گوید: «سنّت: یعنی سیرت و روش نیک یا زشت».[۲]

[۱]– دیوان لبید بن ربیعه، ص ۱۷۹٫

[۲]– لسان العرب، ج ۱۳، ص ۲۲۵٫