معنی کفر به طاغوت

شیخ محمد بن عبدالوهاب (رحمه الله) می‌فرماید: «ومعنى الکفر بالطاغوت: أن تبرأ من کل ما یعتقد فیه غیر الله من جنی، أو إنسی، أو شجر، أو حجر، أو غیر ذلک، وتشهد علیه بالکفر والضلال، وتبغضه، ولو کان أنه أبوک، أو أخوک».[۱]

ترجمه: «معنی کفر به طاغوت: اینکه برائت بجوئی از همۀ آنچه (مردم) بدان از غیر الله، اعتقاد دارند، از اجنّه یا انس یا درخت یا سنگ یا از غیر آن، و (اینکه) شهادت دادن بر اینکه کفر و گمراهی است و بغضش بورزی؛ اگرچه او  پدرت یا برادرت باشد».

[۱]– الدرر السنیه ۱۲/۲۶۱