«الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا یَظْلِمُهُ، وَلَا یُسْلِمُهُ، مَنْ کَانَ فِی حَاجَهِ أَخِیهِ کَانَ اللهُ فِی حَاجَتِهِ وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِمٍ کُرْبَهً فِی الدُّنْیَا، فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ بِهَا کُرْبَهً مِنْ کُرَبِ یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا سَتَرَهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ».[۱]
«مسلمان برادر مسلمان است، بر او ظلم نمیکند و او را تسلیم (ظالم و دشمن) نمیکند. کسی که به برآوردن نیاز برادر مسلمانش مشغول باشد، خداوند نیازهای او را برآورده میسازد، و هر کس یک مشکل و سختی برادر مسلمانش را حل کند، خداوند به آن، مشکلی از مشکلات قیامت او را رفع میکند و کسی که (عیب) مسلمانی را بپوشاند، خداوند در قیامت (گناهان و عیوب) او را میپوشاند».
[۱]– بخاری، ۲۲۶۲ و مسلم، ۴۶۷۷٫