بسیار طبیعی بود که رسول اکرم صلى الله علیه وسلم اسلام را، نخستین بار، به نزدیکترین کسان از خاندان و خویشاوندان و دوستان خویش عرضه فرمایند. آن حضرت نیز چنین کردند؛ ابتدا بستگان و دوستانشان را به سوی اسلام فرا خواندند.
همچنین، همه کسانی را که امید خیری از آنان میرفت؛ ایشان آنان را میشناختند، و آنان ایشان را میشناختند؛ پیامبراکرم صلى الله علیه وسلم جز راستی و درستی در کارشان نیست؛ همه را به اسلام فرا خواندند.
از میان این افراد، که راجع به عظمت رسول اکرم صلى الله علیه وسلم و جلالت قدر و راستی و درستی آن حضرت هیچگاه کوچکترین تردیدی به دل راه نمیدادند، جماعتی دعوت آن حضرت را اجابت کردند که در تاریخ اسلام با عنوان «سابقین اوّلین» شناخته شدهاند، و
درصدر آنان همسر نبیاکرم صلى الله علیه وسلم امّالمؤمنین خدیجه بنت خویلد؛
و برده آزاد شده وی، زیدبن حارثه بن شراحیل کلبی[۱]، پسرعموی ایشان،
علی بن ابیطالب که نوجوان و تحت کفالت رسول اکرم صلى الله علیه وسلم بود
و دوست صمیمی ایشان، ابوبکرصدیق قرار دارند که در نخستین روز دعوت، اسلام آوردند.