وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
دین اسلام دین میانه روی و حدوسط می باشد. دین اسلام در همان حینی که در صدد حفظ آبرو و ناموس افراد می باشد، تمام مقدمات و لوازم مؤثر در کامیابی و توفیق ازدواج در جامعه را نیز در دسترس قرار می دهد. برای همین خواستگاری را به عنوان مقدمه ی ازدواج وضع نموده تا هردو طرف همدیگر را در دایره ی حفظ و صیانت از کرامت هر دو سو به شناختی از یکدیگر دست یافته و هردو طرف برای شروع یک زندگی تازه در پرتو شناخت از شریک زندگی اش آماده شود.
با عنایت به اینکه در پی خواستگاری (نامزدی) تنها وعده ی ازدواج ممکن است حاصل شده یا نشود، اسلام نیز در مورد آن محتاطانه عمل نموده که به نفع دختر و در راستای مصون داشتن وی و دوری از هرگونه شک و تردید و ابهام درباره ی وی می باشد. درنتیجه هیچ چیزی درمورد زن برای مرد حلال نگشته و همینطور برای زن نیز چیزی از نامزدش حلال نشده است و هر دو همچنان برای هم بیگانه بوده و آنچه بر یک مرد و زن نامحرم و بیگانه حرام باشد بر آن دو نیز حرام بوده و نظر کردن نیز برایشان روا نیست. خداوند می فرماید: {قل للمؤمنین یغضوا من أبصارهم ویحفظوا فروجهم ذلک أزکى لهم إن الله خبیر بما یصنعون. وقل للمؤمنات یغضضن من أبصارهن ویحفظن فروجهن} [نور: ۳۰-۳۱] یعنی: « به مردان با ایمان بگو دیده فرو نهند و پاکدامنى ورزند که این براى آنان پاکیزهتر است زیرا خدا به آنچه مىکنند آگاه است. و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاکدامنى ورزند.»
به همین ترتیب هرگونه لمس نمودن همدیگر بر آنان حرام می باشد، که پیامبر صلى الله علیه و سلم می فرماید: (لأن یطْعن فی رأس أحدکم بمخیط من حدید خیر له من أن یمسَّ امرأه لا تحل له) یعنی: «اگر با سوزن آهنی بر سر کسی بزنند بهتر از آن است که او زنی را لمس کند که بر وی حلال نیست.» [طبرانی، و بیهقی]
به همین ترتیب روا نیست که باهم با ناز و میوعه سخن بگویند. خداوند متعال در ارتباط با آن فرموده است: {فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض} [احزاب: ۳۲] یعنی: «پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیمارى است طمع ورزد.»
برای زن جایز نیست که زینت ها خود یا قسمتی از بدنش را برای خواستگار آشکار نماید. درست نیست که باهم خلوت نموده و باید با متانت و وقار و در حضور یک محرم مقابل خواستگار بنشیند. پیامبر صلى الله علیه و سلم می فرماید: (لا یخلونَّ رجل بامرأه إلا مع ذی محرم) یعنی: «هیچ مردی نباید با زنی تنها باشد مگر در حضور یک محرم.» [بخاری]
نتیجه اینکه؛ در شریعت اسلامی روشنگر ما چیزی که قبلاً از آن نهی گشته بود بواسطه ی خواستگاری (یا نامزدی) بر کسی حلال نمی گردد.