و این از صفت ذاتی برای پروردگار عزوجل است که با احادیث صحیح ثابت میباشد. و از آن جمله حدیث ابوهریرهس در مناظره بین بهشت و جهنم است که در آن: (… «فَأَمَّا النَّارُ فَلَا تَمْتَلِئُ حَتَّى یَضَعَ رِجْلَهُ فَتَقُولُ قَطْ قَطْ فَهُنَالِکَ تَمْتَلِئُ وَیُزْوَى بَعْضُهَا إِلَى بَعْضٍ»…)[۱] «ولی دوزخ پر نمیشود تا زمانیکه خداوند پایش را (در آن) بگذارد. آنگاه دوزخ میگوید: بس است؛ بس است؛ بس است. آنگاه پر میشود و بعضی از آن در بعضی دیگر پیچیده میشوند» و در بعضی روایات در صحیحین این عبارت آمده: «فیضع قدمه علیها»[۲] «پایش را بر آن قرار میدهد».
اسماء و صفات وارده در کتاب و سنت به قدری زیاد است که به حساب نمیآید و این تنها نمونههایی بودند که بر مسلمان واجب است آن را برای الله تبارک و تعالی آن طور که لایق به جلال و کمالش میباشد اثبات نماید همانگونه که خداوند در کتابش برای خود آن را اثبات کرده است. و خداوند نسبت به خود از مخلوقاتش آگاهتر است. و آن را رسول الله صلی الله علیه و سلم برایش در سنتش اثبات کرده است و او عالمترین مخلوقات نسبت به پروردگارش میباشد و پند و اندرز را به طور کامل برای آنها و با فصیحترین و بلیغترین بیانها روشن نموده است و بیشتر از همه آنها نسبت به خداوند تقوا دارد و میترسد. و از تعطیل کردن صفات خداوند یا تشبیه کردن آن به صفات مخلوقات حذر کنید زیرا خداوند میفرماید: ﴿لَیۡسَ کَمِثۡلِهِۦ شَیۡءٞۖ وَهُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡبَصِیرُ ١١﴾ [الشوری: ۱۱]. «هیچ چیز همانند او نیست درحالیکه او شنوا و بیناست».
[۱] رواه البخاری برقم (۴۸۵۰) ومسلم برقم (۲۸۴۶).
[۲] رواه البخاری برقم (۴۸۴۸، ۴۸۴۹) ومسلم برقم (۲۸۴۸).