لقطه

به اشیاء گمشده لقطه گویند و لقطه عبارت است از هر مال محفوظی که در معرض نابودی قرار دارد و صاحب آن شناخته شده نیست.

هر کس مالی را پیدا کرد، بر او واجب است که نوع و تعداد آنرا مشخص کرده، و شخص عادلی را بر آن شاهد گرفته، و سپس آنرا نزد خود نگه دارد، و تا یک سال در میان مردم اعلام کند، اگر کسی نشانه آنرا گفت، به او بدهد، هرچند بعد از یک سال هم باشد، در غیر اینصورت می‌تواند از آن استفاده کند:

از سوید بن غفله روایت است: «ابی بن کعب را دیدم، او گفت : کیسه‌ای را پیدا کردم که در آن صد دینار بود. نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم رفتم فرمود : به مدت یکسال آنرا اعلام کن، یکسال اعلام کردم، سپس نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمدم فرمود: به مدت یکسال دیگر اعلان کن، باز یک سال دیگر اعلام کردم، سپس برای بار سوم نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمدم فرمود: کیسه، سر بند آن و مقدار پول را به خاطر بسپار، اگر صاحبش آمد (آنرا به او بده)، در غیر اینصورت از آن استفاده کن، من هم از آن استفاده کردم، پس از مدتی صاحبش را در مکه دیدم، (ابی بن کعب) گوید: به یاد ندارم که بعد از سه سال بود یا یکسال». متفق علیه

از عیاض بن حمار روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : (من وجد لقطه فلیشهد ذا عدل أو ذوی عدل، ثم لایغیره ولایکتم، فإن جاء ربها فهو أحق بها، و إلا فهو مال الله یؤتیه من یشاء) «هرگاه کسی لقطه (گمشده) ای را پیدا کرد باید یک یا دو نفر عادل را شاهد بگیرد و از تغییر دادن و پنهان کردن آن خودداری کند. اگر صاحبش پیدا شد به آن سزاوارتر است در غیر اینصورت، آن مال خدا است به هر کسی که بخواهد، می‌دهد (یعنی شخص یابنده می‌تواند از آن استفاده کند)». ابن ماجه (۲۵۰۵)

چنانچه‌ بعد أز یکسال صاحبش یافت شد درتوان داشتی حق اورا ادا کن واین ورع هست هرچند که شرع جایز دانسته پس أز یکسال أز آن مال استفاده کنی یا آنراصدقه دهی .نتوانستی وتوان پس دادن نداشتی مشکلات وسوء تفاهم دربین خود واو بوجود نیاور چونکه‌احتمالش هست اصلا او به‌مسائل شرعی دراین مورد علم نداشته باشد یا آنرا رد نماید.