عن أَبَی هُرَیْرَهَ (رضی الله عنه) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «قَالَ اللَّهُ ﻷ: کُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ لَهُ إِلاَّ الصِّیَامَ فَإِنَّهُ لِی وَأَنَا أَجْزِیبِهِ، وَالصِّیَامُ جُنَّهٌ، فَإِذَا کَانَ یَوْمُ صَوْمِ أَحَدِکُمْ، فَلاَ یَرْفُثْ یَوْمَئِذٍ وَلاَ یَسْخَبْ، فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ أَوْ قَاتَلَهُ،فَلْیَقُلْ: إِنِّی امْرُؤٌ صَائِمٌ، وَالَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْیَبُ عِنْدَ اللَّهِ، یَوْمَ الْقِیَامَهِ، مِنْ رِیحِالْمِسْکِ، وَلِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ یَفْرَحُهُمَا: إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ بِفِطْرِهِ، وَإِذَا لَقِیَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ.
(م/۱۱۵۱)
ترجمه: ابوهریره (رضی الله عنه) میگوید: رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«الله ﻷ میفرماید: هر عملی که فرزند آدم، انجام دهد، برای خودش میباشد، جز روزه که مخصوص من است و من خودم پاداش آنرا خواهم داد. روزه، سپری (در برابر آتش جهنم) است. پس هر گاه، یکی از شما روزه بود، ناسزا نگوید و سر و صدا راه نیندازد. اگر کسی با او درگیر شد یاناسزا گفت، در جوابش بگوید: من روزه هستم. سوگند به ذاتی که جان محمد در دست اوست، بوی دهان روزه دار نزد الله از بوی مشک، خوشبوتر است. روزه دار دو بار، خوشحالمیشود: یکی، هنگامیکه افطار میکند. و دیگری، زمانی که با پروردگارش ملاقات مینماید از روزهاش شادمان میشود».
صحیح مسلم