۹۱۳ ـ عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: «الصِّیَامُ جُنَّهٌ فَلا یَرْفُثْ وَلا یَجْهَلْ وَإِنِ امْرُؤٌ قَاتَلَهُ أَوْ شَاتَمَهُ فَلْیَقُلْ: إِنِّی صَائِمٌ مَرَّتَیْنِ، وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْیَبُ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى مِنْ رِیحِ الْمِسْکِ، یَتْرُکُ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ وَشَهْوَتَهُ مِنْ أَجْلِی الصِّیَامُ لِی وَأَنَا أَجْزِی بِهِ وَالْحَسَنَهُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا». (بخارى:۴۹۸۱)
ترجمه: از ابوهریره روایت است که رسول الله فرمود: « روزه، سپری (در برابر آتش دورخ) است. روزه دار نباید ناسزا بگوید و عمل جاهلانه انجام دهد. اگر کسی با او درگیر شود و یا به وی ناسزا گوید، درجوابش بگوید: من روزه هستم، من روزه هستم. و افزود: سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، بوی دهان روزه دار، نزد خداوند از بوی مُشک، خوشبو تر است. (خداوند می فرماید): روزه دار، خوردن، آشامیدن و ارضای تمایلات جنسی را بخاطر من، ترک می کند. روزه از آنِ من است و خود من پاداش آنرا می دهم. و هر نیکی، ده برابر پاداش دارد».