فضیلت اذان

وَعَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِی صَعْصَعَهَ أَنَّ أَبَا سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَالَ لَهُ: إِنِّی أَرَاکَ تُحِبُّ الغَنَمَ وَالبَادِیَهَ، فَإِذَا کُنْتَ فِی غَنَمِکَ، أَوْ بَادِیَتِکَ، فَأَذَّنْتَ بِالصَّلاَهِ فَارْفَعْ صَوْتَکَ بِالنِّدَاءِ، فَإِنَّهُ: «لاَ یَسْمَعُ مَدَى صَوْتِ المُؤَذِّنِ، جِنٌّ وَلاَ إِنْسٌ وَلاَ شَیْءٌ، إِلَّا شَهِدَ لَهُ یَوْمَ القِیَامَهِ»، قَالَ أَبُو سَعِیدٍ: سَمِعْتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم».^[۱]

از «عبدالله بن عبدالرحمن بن ابی صعصعه» روایت شده است که ابوسعید خدری به او گفت: من می‌بینم که تو گوسفند و بیابان را دوست داری، پس هر وقت میان گوسفندان و بادیه‌ات بودی و برای دعوت به نماز اذان گفتی، صدایت را بلندتر کن، زیرا هیچ جن و انس و چیز دیگری صوت مؤذن را نمی‌شنود مگر آن که در روز قیامت برای او شهادت می‌دهد؛ ابوسعید س می‌گوید: این را از پیامبر صلی الله علیه وسلم شنیده‌ام».

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی النِّدَاءِ وَالصَّفِّ الأَوَّلِ، ثمَّ لَمْ یَجِدُوا إِلا أَنْ یَسْتَهِمُوا عَلَیْهِ لاسْتَهَمُوا، وَلَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی التَّهْجِیرِ لاسْتَبَقُوا إِلَیْهِ، وَلَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی الْعَتَمَهِ وَالصُّبْحِ لأَتَوْهُمَا وَلَوْ حَبْوًا».^[۲]

ابوهریره می‌گوید که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «اگر مردم از پاداش اذان و صف اول نماز، آگاه می‌بودند برای دستیابی به آن، چاره‌ای جز قرعه‌کشی نداشتند و حتما قرعه‌کشی می‌کردند. همچنین، اگر ثواب اول وقت را می‌دانستند، برای رسیدن به آن، از یکدیگر سبقت می‌گرفتند. و اگر از پاداش نماز عشا و صبح (با جماعت) مطلع می‌بودند، با خزیدن هم که شده، در آن‌ها شرکت می‌کردند».

عَنْ مُعَاوِیَهَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم: «الْمُؤَذِّنُونَ أَطْوَلُ النَّاسِ أَعْنَاقًا یَوْمَ الْقِیَامَهِ»^[۳].

معاویه می‌گوید که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «گردنِ مؤذن‌ها در روز رستاخیز از گردنِ همه مردم بلندتر است».

[۱]– بخاری حدیث شماره ۶۰۹٫

[۲]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۱۵ و مسلم حدیث شماره ۴۳۷ با لفظ بخاری

[۳]– مسلم حدیث شماره ۳۸۷