فضیلت جواب دادن موذن

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمرِو بْنِ العَاصِ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم یَقُولُ: «إِذا سَمِعْتُمُ النِّداءَ فَقُولُوا مِثْلَ ما یَقُولُ، ثُمَّ صَلُّوا عَلَیَّ، فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى علَیَّ صَلاَهً صَلَّى اللَّه عَلَیْهِ بِهَا عَشْراً، ثُمَّ سَلُوا اللَّهَ لِیْ الْوَسِیْلَهَ، فَإِنَّهَا مَنْزِلَهٌ فِیْ الِجَنَّهِ لاَ تَنْبَغِی إِلاَّ لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللَّه وَأَرْجُو أَنْ أَکُونَ أَنَا هُوَ، فَمَنْ سَأَلَ لِیَ الْوَسِیلَهَ حَلَّتْ لَهُ الشَّفَاعَهُ».^[۱]

از عبدالله بن عمرو بن عاص روایت شده است که وی از پیامبر صلی الله علیه وسلم شنید که می‌فرمود: «وقتی اذان را از مؤذن شنیدید، هرچه می‌گوید، مثل آن را تکرار کنید و سپس بر من صلوات بفرستید؛ زیرا هرکس بر من درودی بفرستد، الله به سبب آن ده مرتبه بر او درود می‌فرستد، سپس از الله برای من «وسیله» را مسألت کنید که آن منزلتی بزرگ است در بهشت و تنها سزاوار یکی از بندگان الله است و من امیدوارم که آن بنده من باشم و هرکس از الله برای من وسیله خواست، شفاعت من برای او واجب خواهد شد».

عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِی وَقَّاصٍ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «مَنْ قَالَ حِینَ یَسْمَعُ الْمُؤَذِّنَ: أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبًّا وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً وَبِالإِسْلاَمِ دِینًا. غُفِرَ لَهُ ذَنْبُهُ».^[۲]

سعد بن ابی‌وقاص از رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌کند که فرمود: «هرکس هنگام شنیدن صدای اذان بگوید: «أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبًّا وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً وَبِالإِسْلاَمِ دِینًا». گناهانش بخشوده می‌شود». یعنی موقع شنیدن «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ»؛ و همچنین موقع شنیدن «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ» بگوید: «أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبًّا وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً وَبِالإِسْلاَمِ دِینًا». گناهش آمرزیده می‌شود.

وَعَنْ جَابِرٍ أَنَّ رَسُولَ الله صلی الله علیه وسلم قَالَ: «مَنْ قَالَ حِینَ یَسْمَعُ النِّدَاءَ: اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الدَّعْوَهِ التَّامَّهِ، وَالصَّلاَهِ القَائِمَهِ آتِ مُحَمَّدًا الوَسِیلَهَ وَالفَضِیلَهَ، وَابْعَثْهُ مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِی وَعَدْتَهُ، حَلَّتْ لَهُ شَفَاعَتِی یَوْمَ القِیَامَهِ».^[۳]

جابر می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «کسی‌که هنگام شنیدن اذان بگوید: «اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الدَّعْوَهِ التَّامَّهِ، وَالصَّلاَهِ القَائِمَهِ آتِ مُحَمَّدًا الوَسِیلَهَ وَالفَضِیلَهَ، وَابْعَثْهُ مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِی وَعَدْتَهُ». «یا الله! ای پروردگار این دعوت کامل و نماز بر پا شده، وسیله و فضیلت را به محمد عطا فرما و در روز قیامت او را به مقام محمود و ستوده‌ای که به او وعده داده‌ای مبعوث فرما».

[۱]– مسلم حدیث شماره ۳۸۴

[۲]– مسلم حدیث شماره ۳۸۶٫

[۳]– بخاری حدیث شماره ۶۱۴٫