فرزندان و ارتباط عاطفی

شوهر حق و حقوقی را بر زن دارد، که زن نباید نسبت به آن ها بی توجهی و کوتاهی نماید. فرزندانش نیز نباید باعث این کم توجهی به همسرش گردد. همچنین زن باید توان و توجه خود را بین شوهر و فرزندانش تقسیم نماید همانطور که درست نیست به بهانه ی بچه ها از آراستن و زیبایی خویش غافل بماند. مشغول شدن زن به کارهای منزل و بچه ها عذر قابل قبولی برای بی توجهی به شوهرش نمی باشد. چنانچه این اهمال و بی اعتنایی به همسر در عاقبت به گریز از منزل شوهر و جستوی مکان دیگری برای یافتن انس و الفت و آسایش مورد نظر خویش می انجامد و حتی بعضی مردان کم ایمان و سست اراده در اثر این سهل انگاری به دام برخی فساد و تباهی های اخلاقی کشیده می شوند، بنابراین شایسته است که زن در مورد شوهرش از خداوند تقوا داشته باشد.
کوشش زن خانه نسبت به آسایش فرزندانش و اهتمام به کارهای آنان(به شرط آنکه بین آنان و شوهرش توازن را رعایت نماید) دروازه ای است به سعادت و خوشبختی خانواده. زمانیکه زن خانه به امور مربوط سلامت، اخلاق و دانش فرزندانش رسیدگی می کند، شوهر خوشوقت شده و خیالش از بابت زن و فرزندانش آسوده می گردد.