خانواده ی زوجین و نقش آنان در رابطه ی عاطفی زن و شوهر

شرع مقدس اسلام نسبت به برقرار داشتن پیوند خویشاوندی ترغیب و تشویق نموده و نیکرفتاری با آنان را راهی به سوی بهشت به حساب آورده است. ازدواج دایره ی پیوندها را می گستراند و زن باید هم با نزدیکان خودش و هم نزدیکان شوهرش، با دوری از اهمال و کم توجهی به هر کدام از دو طرف، به خوبی رفتار نماید. نیکرفتاری با نزدیکان خودش بر او واجب است و محبت او به شوهرش، محبت و نیکرفتاری با خانواده ی وی را اقتضا می کند. رحم به عرش خداوند رحمان بسته است، هرکس آن را پیوسته بدارد خداوند او را پیوسته دارد و آنکه آن را بگسلاند خداوند نیز با او بگسلاند. پیامبر صلى الله علیه و سلم در آنچه از پروردگار عزوجل نقل می نماید، چنین فرموده است: (أنا الرحمن وأنا خلقتُ الرحم، واشتققتُ لها اسمًا من اسمی، فمن وصلها وصلته ومن قطعها قطعته) یعنی: «همانا من رحمان (صاحب رحم و شفقت) هستم و رحم را آفریده ام، و نامی برای آن از نام خویش برگرفته ام. پس هرکس آن را پیوسته دارد با او پیوندم و هرکه بگسلاند با وی بگسلانم.» [بخاری] همچنین رسول خدا صلى الله علیه و سلم فرموده است: (من سرَّه أن یبسط علیه فی رزقه، أو ینسأ له فی أثره، فلیصل رحمه) یعنی: «کسی که دوست بدارد اینکه روزی اش فراخ گردیده و عمرش طولانی گردد، باید صله ی رحمش (پیوستگی با نزدیکان) را پیوسته بدارد.» [مسلم]

زن به دیدن خانواده ی شوهرش رفته و در مداومت بر دوستی و الفت با آنان بکوشد، چرا که آنان خویشان او هستند و فرزندانش با آنان منتسب می شوند. مرد نیز نسبت به خانواده ی زنش توجه نموده و در نفع و بهره رساندن به آنان و برخورد درست، و پرسیدن از احوال آنان، و تقدیم هدایا به ایشان و همکاری و کمک به آن ها کوشا باشد. تمام این کارها باعث سعادت مرد گشته و الفت و محبت میان زن و مرد را افزایش داده و او را به احترام و گرامی داشتن همسرش وامی دارد. هرکدام از زوجین باید بر پیوسته داشتن پیوند با نزدیکان دیگری پایبند بوده و در غم و شادی آنان شرکت نموده و در صورتی که از کسی از آنان بی اطلاع بود به دیدارش شتافته و از وضعیت وی اطمینان یابد و ببیند که آیا در گرفتاری است و به او نیاز دارند یا خیر، و به آنان توجه داشته و در خدمت همدیگر باشند.
همچنین مرد باید به آشنایان همسرش با تکریم رفتار نماید. زنی نزد پیامبر صلى الله علیه و سلم آمد. آن حضرت صلی الله علیه و سلم با وی به گرمی برخورد نموده و به خوبی از وی احوالپرسی کرد. وقتی آن زن بیرون رفت، فرمود::(إنها کانت تأتینا أیام خدیجه، وإن حسن العهد من الإیمان) یعنی: «او در روزگار خدیجه نزد ما می آمد، و نیکی (وفای به) عهد و پیمان از ایمان است.» [حاکم] از شاعری از دوران جاهلیت روایت شده که از پیوند رحم عموزاده هایش می گوید و انکه در نگاهداشتن آن زندگانی و در ترک آن نابودی است، او چنین می سراید:
“إنی أرى سَبَبَ الفناء وإنما سَبَبُ الفناء قطیعهُ الأرحام”
معنی شعر: “می بینم دلیل نابودی را، و هرآن دلیل نابودی گسستن پیوندهاست.”

بنابراین بهتر است که زن و شوهر جوهره ی ارتباط و الفت میان نزدیکانشان را درک کرده و بدانند که این کار آن دو را به هم نزدیک تر نموده و عشق و دوستی و مهر میان ایشان را چند برابر ساخته و در میان آن ها بذر احترام و اعتماد را می کارد، فرزندان را بر محبت خیر و نیکی و نفرت از زشتی و بدی و در طلب خیر و صلاح کل جهان می پروراند.