عبدالرحمن بن ابی‌بکر رضی الله عنه عبدالرحمن، بزرگ‌ترین پسر ابوبکر رضی الله عنه می‌باشد که در روز حدیبیه، مسلمان شد و در اسلام، سابقه‌ی نیکی از خود به‌جای گذاشت و با رسول‌خداصلی الله علیه وآله وسلم، همراهی نمود.
وی، به دلیری و شجاعت، مشهور بوده و پس از مسلمان شدن، وضعیت خوب و نمونه‌ای در جنگ‌ها از خود نشان داده‌است.
عبدالله بن ابی‌بکر رضی الله عنه
وی، در جریان هجرت پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و ابوبکر رضی الله عنه، نقش فعالی ایفا نمود.
او، روزها درمیان اهل مکه می‌ماند و با شنیدن سخنان اهل مکه و کسب اطلاعات، پنهانی به غار می‌رفت و شنیده‌ها و دیده‌هایش را به پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و پدرش، گزارش‌می‌داد و سپیده‌دم برای کسب خبر و انتقال آن به پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم به مکه باز می‌گشت.
او، در جنگ طائف ، تیری خورد که جراحتش همواره او را همراهی کرد تا این‌که در مدینه‌‌ی منوره و در زمان خلافت پدرش، بر اثر جراحت همان تیر، شهید شد.
محمد بن ابی‌بکر رضی الله عنه مادرش، اسماء بنت عمیس است؛ محمد، در سال حجه‌الوداع به دنیا آمد و از جوان‌مردان قریش بود؛ در دامان علی بن ابی‌طالب رضی الله عنه زندگی کرد که توسط علی رضی الله عنه به سمت والی مصر گماشته شد و در همان‌جا به قتل رسید.
اسماء بنت ابی‌بکر رضی الله عنه
اسماء رضی الله عنها، از عایشه رضی‌الله عنها بزرگ‌تر بود؛ رسول‌خداصلی الله علیه وآله وسلم،او را ذات‌النطاقین نامیدند.
ذات‌النطاقین یعنی: صاحب دو دامن؛ جریانش از این قرار است که اسماء رضی‌الله‌عنها، توشه‌ی سفر پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم را در هجرت فراهم کرد و چون چیزی برای بستن توشه‌ی سفر نیافت، دامنش را دو قسمت کرد که از یک بخش آن، به عنوان دامن استفاده‌نمود و با دیگری دهانه‌ی کیسه را بست؛ رسول‌خداصلی الله علیه وآله وسلم، همان‌جا، او را ذات‌النطاقین نامیدند.
اسماء رضی‌الله‌عنها با زبیر بن عوام رضی الله عنه ازدواج کرد و در حالی که عبدالله بن زبیر رضی‌الله‌عنهما را در شکم داشت، به مدینه هجرت نمود و اولین نوزادی که پس از هجرت در مدینه، زاده‌شد، عبدالله پسر زبیر و اسماء بود.
اسماء رضی الله عنها، صد سال عمر کرد و دچار حواس‌پرتی و عارضه‌ی فراموشی پیر‌سالی هم نشد.
پنجاه وشش حدیث از رسول‌خداصلی الله علیه وآله وسلم روایت کرده که عبدالله بن عباس رضی‌الله‌عنهما و پسران آن بانوی بزرگوار عبدالله و عروه و هم‌چنین عبدالله بن ابی‌ملیکه و غیره از او روایت نموده‌اند.
اسماء رضی‌الله عنها، اهل جود و بخشش بود و در سال ۷۳ هجری در مکه و پس از شهادت پسرش عبدالله بن زبیر رضی الله عنه درگذشت.
(نام کتاب:خلفای راشدین؛ابوبکرصدیق رضی الله عنه، مؤلف:دکترعلی صلابی)
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین