فرا خواندن مخلوق و طلب کمک و استغاثه

اول اینکه: زنده و حاضر باشد نه غایب.

دوم اینکه: بر آن امر قادر بوده و توانایی آن را داشته باشد.

هر کس مخلوقی را به فریاد خواند، و از او طلب کمک نماید، و آن مخلوق زنده و حاضر و قادر بر آن کار باشد، پس او در این عملش غیر از الله را نپرستیده است، مانند کسی‌که از دوستش کمک می‌خواهد تا وی را یاری دهد، همانطور که آن بنی اسرائیلی از حضرت موسی÷ کمک خواست ﴿فَٱسۡتَغَٰثَهُ ٱلَّذِی مِن شِیعَتِهِۦ عَلَى ٱلَّذِی مِنۡ عَدُوِّهِۦ﴾ [القصص: ۱۵]. یعنی: «فردی که از قبیله او بود علیه کسی‌که از موسی کمک خواست». یا مثل گفتۀ حضرت هاجر (وقتی ندای فرشته را شنید) گفت: «اگر خیری نزد توست، ما را کمک کن»^[۱] (در همۀ این موارد فریاد رسی و کمک خواستن روا است).

[۱]– امام بخاری این حدیث با شماره (۳۳۶۵) در کتاب صحیح خویش روایت کرده است.