غیبت

 عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ صلی الله علیه و آله وسلم قَالَ: « أَتَدْرُونَ مَا الْغِیبَهُ؟» قَالُوا: اللَّـهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قال: «ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ» قِیلَ: أَفَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِى أَخِى مَا أَقُولُ؟ قَال: «إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ» (رواه مسلم).
ابوهریره رضی الله عنه می گوید: رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «آیا می دانید که غیبت، چیست؟» گفتند: الله و رسولش داناتر است. فرمود: «برادرت را به آن چه که از آن خوشش نمی‌آید، یاد کنی». گفته شد: اگر آنچه می گویم در برادرم، وجود داشته باشد، چطور است؟ فرمود: «اگر آنچه می گویی در وی باشد، غیبتش کرده ای و اگر نباشد، به وی بهتان بسته‌ای».