غسل و تکفین میت (۱)

وقتی کسی وفات یافت، باید جمعی از مردم برای غسل دادن وی ‌مبادرت ورزند. اما وجوب غسل دادن میت، در احادیث متعددی آمده است:

۱- رسول الله صلی الله علیه وسلم  درباره کسی که در حالت احرام از بالای شتر افتاد و فوت کرد، فرمود: «اغسلوه بماء و سدر» ( او را با آب و سدر غسل دهید). بخاری و مسلم.

۲- همچنین رسول الله صلی الله علیه وسلم  درباره دخترش؛ زینب؛ فرمود:

«اغْسِلْنَهَا ثَلاَثًا أَوْ خَمْسًا أَوْ  سَبعاً أَوْ أَکْثَرَ مِنْ ذَلِکَ».

(سه بار، پنج بار،  هفت بار یا بیشتر از آن، او را غسل دهید).

غسل دادن میت، اجر فراوان دارد، البته با دو شرط:

اول: غسل دهنده اگر چیز ناگواری از میت مشاهده کند، آن را کتمان نماید.

رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:

هر کس مرده‌ای را غسل دهد و اگر چیز ناگواری مشاهده کرد پنهان نماید، خداوند گناهان او را چهل بار می بخشد و هر کس برای او قبری بکند خداوند او را خانه‌ای در بهشت می دهد و هر کس کفن بپوشاند خداوند او را از لباسهای ابریشمی بهشت می‌پوشاند. (روایت حاکم و بیهقی و حدیث مطابق با شرایط مسلم، صحیح است).

دوم: هدف غسل دهنده خشنودی خداوند باشد و خواستار مزد و منتظر سپاس و تشکر از مردم نباشد. زیرا خداوند، عباداتی را می پذیرد که بر مبنای اخلاص و صرفاً به منظور خشنودی او انجام بگیرد. روایات زیادی در این باره وجود دارد که ما به ذکر شش مورد از آنها اکتفا می کنیم:

۱-خداوند می فرماید:
« قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَی إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَهِ رَبِّهِ أَحَدًا» (کهف:۱۱۰).

ترجمه: ای پیامبر صلی الله علیه وسلم  بگو: من مانند شما انسانی هستم که خداوند بر من وحی نموده که خدای شما یکی است. پس هر کس می خواهد پروردگارش را ملاقات کند، باید عمل نیک انجام دهد و کسی را با پروردگارش شریک نگرداند.

۲- و همچنین می فرماید:
« وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ » (بینه ۵).
(آنان امر نشدند، مگر اینکه با اخلاص خدا را اطاعت کنند).