عمر فاروق رضی الله عنه (۶)

«حَدَّثَنِى أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ وَهْبٍ حَدَّثَنَا عَمِّى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى عَمْرُو بْنُ الْحَارِثِ أَنَّ أَبَا یُونُسَ مَوْلَى أَبِى هُرَیْرَهَ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِى هُرَیْرَهَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَالَ: بَیْنَا أَنَا نَائِمٌ أُرِیتُ أَنِّى أَنْزِعُ عَلَى حَوْضِى أَسْقِى النَّاسَ فَجَاءَنِى أَبُو بَکْرٍ فَأَخَذَ الدَّلْوَ مِنْ یَدِى لِیُرَوِّحَنِى فَنَزَعَ دَلْوَیْنِ وَفِى نَزْعِهِ ضُعْفٌ وَاللَّهُ یَغْفِرُ لَهُ فَجَاءَ ابْنُ الْخَطَّابِ فَأَخَذَ مِنْهُ فَلَمْ أَرَ نَزْعَ رَجُلٍ قَطُّ أَقْوَى مِنْهُ حَتَّى تَوَلَّى النَّاسُ وَالْحَوْضُ مَلآنُ یَتَفَجَّرُ». [صحیح مسلم لأبی الحسین مسلم بن الحجاج النیسابوری، کتاب فضائل الصحابه رضی الله عنهم، باب من فضائل عمر رضی الله عنه].

«از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده که رسول الله  صلی الله علیه و سلم فرمودند: در خواب دیدم که از حوض خودم به مردم آب می‌دهم. پس ابوبکر آمد و دلو را از من گرفت و مرا آسوده ساخت. او دو دلو از حوض آب کشید که در آب کشیدن او ضعفی بود و الله او را بخشید. پس عمر بن الخطاب دلو را از او گرفت. ندیده بودم کسی را که به قوت او آب بکشد چنانچه مردم همه سیراب شده و رفتند و حوض پر از آب بود». (این حدیث به احتمال زیاد نشان دهنده کیفیت خلافت ابوبکر و عمر است والله اعلم).

«حدّثنی حَرْمَلَهُ بْنُ یَحْیَىَ. أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ. أَخْبَرَنَا یُونُسُ أَنّ ابْنَ شِهَابٍ أَخْبَرَهُ عَنْ سَعِیدِ بْنِ الْمُسّیَبِ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ، عَنْ رَسُولِ اللّهِ  صلی الله علیه و سلم أَنّهُ قَالَ: بَیْنَا أَنَا نَائِمٌ إِذْ رَأَیْتُنِی فِی الْجَنّهِ. فَإِذَا امْرَأَهٌ تَوَضّأُ إِلَىَ جَانِبِ قَصْرٍ. فَقُلْتُ: لِمَنْ هَذَا؟ فَقَالُوا: لِعُمَرَ بْنِ الْخَطّابِ. فَذَکَرْتُ غَیْرَتَکَ. فَوَلّیْتُ مُدْبِراً». [صحیح مسلم لأبی الحسین مسلم بن الحجاج النیسابوری، کتاب فضائل الصحابه رضی الله عنهم، باب من فضائل عمر رضی الله عنه].

«از ابی هریره رضی الله عنه روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: در خواب بودم که خود را در جنت (بهشت) دیدم. در آنجا زنی را دیدم که در کنار قصری وضو می‌گرفت. پس (به ملائکه) گفتم: این قصر برای کیست؟ آن‌ها گفتند: برای عمر بن خطاب. پس غیرت تو را به خاطر آوردم و بازگشتم».

«حَدَّثَنَا أَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِى شَیْبَهَ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَهَ حَدَّثَنَا عُبَیْدُ اللَّهِ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ لَمَّا تُوُفِّىَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أُبَىٍّ ابْنُ سَلُولَ جَاءَ ابْنُهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم فَسَأَلَهُ أَنْ یُعْطِیَهُ قَمِیصَهُ أَنْ یُکَفِّنَ فِیهِ أَبَاهُ فَأَعْطَاهُ ثُمَّ سَأَلَهُ أَنْ یُصَلِّىَ عَلَیْهِ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم لِیُصَلِّىَ عَلَیْهِ فَقَامَ عُمَرُ فَأَخَذَ بِثَوْبِ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ: أَتُصَلِّى عَلَیْهِ وَقَدْ نَهَاکَ اللَّهُ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَیْهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: إِنَّمَا خَیَّرَنِىَ اللَّهُ فَقَالَ: ﴿ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ أَوۡ لَا تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ إِن تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ سَبۡعِینَ مَرَّهٗ فَلَن یَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡۚ﴾ [التوبه: ۸۰].