عمر فاروق رضی الله عنه (۴)

«حَدَّثَنَا سَعِیدُ بْنُ عَمْرٍو الأَشْعَثِىُّ وَأَبُو الرَّبِیعِ الْعَتَکِىُّ وَأَبُو کُرَیْبٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلاَءِ -وَاللَّفْظُ لأَبِى کُرَیْبٍ- قَالَ أَبُو الرَّبِیعِ حَدَّثَنَا وَقَالَ الآخَرَانِ أَخْبَرَنَا ابْنُ الْمُبَارَکِ عَنْ عُمَرَ بْنِ سَعِیدِ بْنِ أَبِى حُسَیْنٍ عَنِ ابْنِ أَبِى مُلَیْکَهَ قَالَ سَمِعْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ یَقُولُ وُضِعَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ عَلَى سَرِیرِهِ فَتَکَنَّفَهُ النَّاسُ یَدْعُونَ وَیُثْنُونَ وَیُصَلُّونَ عَلَیْهِ قَبْلَ أَنْ یُرْفَعَ وَأَنَا فِیهِمْ -قَالَ- فَلَمْ یَرُعْنِى إِلاَّ بِرَجُلٍ قَدْ أَخَذَ بِمَنْکِبِى مِنْ وَرَائِى فَالْتَفَتُّ إِلَیْهِ فَإِذَا هُوَ عَلِىُّ فَتَرَحَّمَ عَلَى عُمَرَ وَقَالَ مَا خَلَّفْتَ أَحَدًا أَحَبَّ إِلَىَّ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ بِمِثْلِ عَمَلِهِ مِنْکَ وَایْمُ اللَّهِ إِنْ کُنْتُ لأَظُنُّ أَنْ یَجْعَلَکَ اللَّهُ مَعَ صَاحِبَیْکَ وَذَاکَ أَنِّى کُنْتُ أُکَثِّرُ أَسْمَعُ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: «جِئْتُ أَنَا وَأَبُو بَکْرٍ وَعُمَرُ وَدَخَلْتُ أَنَا وَأَبُو بَکْرٍ وَعُمَرُ وَخَرَجْتُ أَنَا وَأَبُو بَکْرٍ وَعُمَرُ». فَإِنْ کُنْتُ لأَرْجُو أَوْ لأَظُنُّ أَنْ یَجْعَلَکَ اللَّهُ مَعَهُمَا». [صحیح مسلم لأبی الحسین مسلم بن الحجاج النیسابوری، کتاب فضائل الصحابه رضی الله عنهم، باب من فضائل عمر رضی الله عنه].

«از ابن عباس رضی الله عنهما روایت شده که گفت: عمر بن الخطاب را در تابوت قرار دادند و مردم در اطراف او جمع شده بودند و قبل از اینکه تابوت از زمین برداشته شود برای او دعا می‌کردند و فضایل او را می‌گفتند و من نیز در میان جمعیت بودم. هیچ چیز نظر مرا به خود جلب نکرد (مرا نترساند) مگر مردی که از پشت کتف مرا گرفت. به او نظر افکندم و دیدم که علی بن ابی طالب است. او برای عمر رحمت فرستاد و خطاب به او گفت: کسی را بعد از خودت باقی نگذاردی که من آرزوی آن را داشته باشم که با نامه اعمال او در برابر الله قرار گیرم. به الله قسم که فکر می‌کنم الله تو را نزد دو هم صحبتت (رسول الله صلی الله علیه و سلم و ابوبکر) قرار دهد. چون از رسول الله صلی الله علیه و سلم بسیار شنیده بودم که می‌گفت: من به همراه ابوبکر و عمر آمدم و من به همراه ابوبکر و عمر داخل شدم و من به همراه ابوبکر و عمر خارج شدم. پس من آرزو دارم که الله تو را همراه آنان قرار دهد».

از آنجا که عمر الفاروق رضی الله عنه اعمال زیادی را فی سبیل الله و در راه اعتلای دین الله انجام داده بود علی رضی الله عنه آرزو داشت که با نامه اعمال عمر الفاروق رضی الله عنه نزد الله حاضر شود.

در اکثر موارد ابوبکر و عمر همراه رسول الله صلی الله علیه و سلم بودند در نتیجه علی بن ابی‌طالب گمان می‌کند که در ممات نیز مانند حیات این سه یار در کنار یکدیگر باشند و چنان نیز شد و هر سه در یک محل به خاک سپرده شدند.