علی رضی الله عنه (۷)

«حدثنا مُحمّدُ بنُ بَشّارٍ، حدثنا مُحمّدُ بنُ جَعْفَرٍ، حدثنا شُعْبَهُ عَن سَلَمَهَ بنِ کُهَیْلٍ قالَ: سَمِعْتُ أبَا الطّفَیْلِ یُحَدّثُ عَن أبی سَرِیحَهَ أَوْ زَیْدِ بنِ أَرْقَمَ شَکّ شُعْبَهُ عَن النبیّ  صلی الله علیه و سلم قالَ: مَنْ کُنْتُ مَوْلاَهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاَهُ». [سنن الترمذی لـمحمد بن عیسى الترمذی، کتاب الـمَنَاقِبِ عَنْ رَسُولِ الله  صلی الله علیه و سلم باب مناقب علی بن أبی طالب رضی الله عنه یُقَالُ وَلَهُ کُنْیَتَانِ: أبُو تُرَابٍ وَأبُو الْحَسَنِ].

«از ابی سرحه یا زید بن ارقم روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت: هرکس من مولای او هستم پس علی مولای اوست».

«حَدَّثَنَا أَبُو الْخَطَّابِ زِیَادُ بْنُ یَحْیَى الْبَصْرِىُّ حَدَّثَنَا أَبُو عَتَّابٍ سَهْلُ بْنُ حَمَّادٍ حَدَّثَنَا الْمُخْتَارُ بْنُ نَافِعٍ حَدَّثَنَا أَبُو حَیَّانَ التَّیْمِىُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِىٍّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: حِمَ اللَّهُ أَبَا بَکْرٍ زَوَّجَنِى ابْنَتَهُ وَحَمَلَنِى إِلَى دَارِ الْهِجْرَهِ وَأَعْتَقَ بِلاَلاً مِنْ مَالِهِ رَحِمَ اللَّهُ عُمَرَ یَقُولُ الْحَقَّ وَإِنْ کَانَ مُرًّا تَرَکَهُ الْحَقُّ وَمَالَهُ صَدِیقٌ رَحِمَ اللَّهُ عُثْمَانَ تَسْتَحْیِیهِ الْمَلاَئِکَهُ رَحِمَ اللَّهُ عَلِیًّا اللَّهُمَّ أَدِرِ الْحَقَّ مَعَهُ حَیْثُ دَارَ». [سنن الترمذی لـمحمد بن عیسى الترمذی، کتاب الـمَنَاقِبِ عَنْ رَسُولِ الله صلی الله علیه و سلم باب مناقب علی بن أبی طالب رضی الله عنه یُقَالُ وَلَهُ کُنْیَتَانِ: أبُو تُرَابٍ وَأبُو الْحَسَنِ].

«از علی رضی الله عنه روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت: الله ابابکر را رحمت کند که دخترش را به من داد و مرا تا دار الهجرت (مدینه) حمل نمود (با مرکب‌هایی که برای سفر مهیا کرد) و بلال را با مالش آزاد ساخت. الله عمر را رحمت کند که حق می‌گوید هر چند که تلخ باشد و قول حق برای او دوستی باقی نگذاشت. الله عثمان را رحمت کند که ملائکه از او حیا می‌کنند. الله علی را رحمت کند. اللهم! حق را هرجا که علی هست بر او دایر قرار بده».

«حَدَّثَنَا سُفْیَانُ بْنُ وَکِیعٍ حَدَّثَنَا أَبِى عَنْ شَرِیکٍ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ رِبْعِىِّ بْنِ حِرَاشٍ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ أَبِى طَالِبٍ بِالرَّحَبَهِ قَالَ لَمَّا کَانَ یَوْمُ الْحُدَیْبِیَهِ خَرَجَ إِلَیْنَا نَاسٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ فِیهِمْ سُهَیْلُ بْنُ عَمْرٍو وَأُنَاسٌ مِنْ رُؤَسَاءِ الْمُشْرِکِینَ فَقَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ خَرَجَ إِلَیْکَ نَاسٌ مِنْ أَبْنَائِنَا وَإِخْوَانِنَا وَأَرِقَّائِنَا وَلَیْسَ لَهُمْ فِقْهٌ فِى الدِّینِ وَإِنَّمَا خَرَجُوا فِرَارًا مِنْ أَمْوَالِنَا وَضِیَاعِنَا فَارْدُدْهُمْ إِلَیْنَا. «فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ فِقْهٌ فِى الدِّینِ سَنُفَقِّهُهُمْ». فَقَالَ النَّبِىُّ  صلی الله علیه و سلم: «یَا مَعْشَرَ قُرَیْشٍ لَتَنْتَهُنَّ أَوْ لَیَبْعَثَنَّ اللَّهُ عَلَیْکُمْ مَنْ یَضْرِبُ رِقَابَکُمْ بِالسَّیْفِ عَلَى الدِّینِ قَدِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ عَلَى الإِیمَانِ». قَالُوا: مَنْ هُوَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَهُ أَبُو بَکْرٍ مَنْ هُوَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَقَالَ عُمَرُ مَنْ هُوَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: «هُوَ خَاصِفُ النَّعْلِ». وَکَانَ أَعْطَى عَلِیًّا نَعْلَهُ یَخْصِفُهَا ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیْنَا عَلِىٌّ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَالَ: مَنْ کَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ». [سنن الترمذی لـمحمد بن عیسى الترمذی، کتاب الـمَنَاقِبِ عَنْ رَسُولِ الله  صلی الله علیه و سلم باب مناقب علی بن أبی طالب رضی الله عنه یُقَالُ وَلَهُ کُنْیَتَانِ: أبُو تُرَابٍ وَأبُو الْحَسَنِ].

«از علی بن ابی طالب رضی الله عنه روایت شده که در کوفه گفت: روز حدیبیه عده‌ای از مشرکین به سمت ما خارج شدند که بین آن‌ها سهیل بن عمرو و عده‌ای از رؤسای مشرکین بودند و گفتند: یا رسول الله! عده‌ای از ابناء و اخوان و غلامان ما بسوی تو آمدند و فقهی در دین ندارند و برای فرار از اموال و زمین‌های ما خارج شده‌اند. آن‌ها را به ما بازگردان که اگر فقهی در دین ندارند ما به آن‌ها تفهیم کنیم. نبی صلی الله علیه و سلم گفت: یا معشر قریش! یا تمام می‌کنید (این رفتار خود را) یا الله بر شما کسی را مبعوث می‌کند که گردنهایتان را با شمشیر برای دین خواهد زد که الله قلوب آن‌ها را (عده‌ای که از مشرکین فرار کرده بودند) امتحان کرده است. گفتند: یا رسول الله! آن شخص کیست؟ ابوبکر گفت: یا رسول الله! او کیست؟ عمر گفت: یا رسول الله! او کیست؟ گفت: کسی که کفش را تعمیر می‌کند و کفش‌هایش را برای تعمیر به علی داد. بعد علی (در کوفه) رو به ما کرد و گفت: رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت: هرکس که عامدانه بر من کذب بندد مقعدش در نار باشد».