علی رضی الله عنه (۱۲)

«حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ وَیَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ وَغَیْرُ وَاحِدٍ قَالُوا أَخْبَرَنَا أَبُو عَاصِمٍ عَنْ أَبِى الْجَرَّاحِ حَدَّثَنِى جَابِرُ بْنُ صُبْحٍ قَالَ حَدَّثَتْنِى أُمُّ شَرَاحِیلَ قَالَتْ حَدَّثَتْنِى أُمُّ عَطِیَّهَ قَالَتْ: بَعَثَ النَّبِىُّ  صلی الله علیه و سلم جَیْشًا فِیهِمْ عَلِىٌّ. قَالَتْ فَسَمِعْتُ النَّبِىَّ صلی الله علیه و سلم وَهُوَ رَافِعٌ یَدَیْهِ یَقُولُ: اللَّهُمَّ لاَ تُمِتْنِى حَتَّى تُرِیَنِى عَلِیًّا». [سنن الترمذی لـمحمد بن عیسى الترمذی، کتاب الـمَنَاقِبِ عَنْ رَسُولِ الله  صلی الله علیه و سلم باب مناقب علی بن أبی طالب رضی الله عنه یُقَالُ وَلَهُ کُنْیَتَانِ: أبُو تُرَابٍ وَأبُو الْحَسَنِ].

«از ام عطیه روایت شده که گفت: نبی صلی الله علیه و سلم جیشی را مبعوث کرد که بین آن‌ها علی بود. شنیدم که رسول الله صلی الله علیه و سلم در حالی که دستانش را بلند کرده بود می‌گفت: اللهم! مرا نمیران تا علی را ببینم».

«حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ أَخَبَرَنِى حَمَّادُ بْنُ سَلَمَهَ عَنْ عَلِىِّ بْنِ زَیْدِ بْنِ جُدْعَانَ عَنْ عَدِىِّ بْنِ ثَابِتٍ عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ قَالَ أَقْبَلْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم فِى حَجَّتِهِ الَّتِى حَجَّ فَنَزَلَ فِى الطَّرِیقِ فَأَمَرَ الصَّلاَهَ جَامِعَهً فَأَخَذَ بِیَدِ عَلِىٍّ فَقَالَ: «أَلَسْتُ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ». قَالُوا: بَلَى. قَالَ: «أَلَسْتُ أَوْلَى بِکُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ نَفْسِهِ». قَالُوا: بَلَى. قَالَ: فَهَذَا وَلِىُّ مَنْ أَنَا مَوْلاَهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاَهُ اللَّهُمَّ عَادِ مَنْ عَادَاهُ». [سنن ابن ماجه، لأبی عبد الله محمد بن یزید الربعی، کتاب فضائل أصحاب رَسُول اللَّه  صلی الله علیه و سلم باب فَضْلُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ رضی الله عنه].

«از براء بن عازب رضی الله عنه روایت شده که گفت: در حجه الوداع در معیت رسول الله صلی الله علیه و سلم بودیم که در طریقی فرود آمد و به صلات جامعه امر کرد و دست علی را گرفت و گفت: آیا من أولی به مؤمنین از انفسشان نیستم؟ گفتند: بلی. گفت: آیا من أولی به هر مؤمنی از نفس خودش نیستم؟ گفتند: بلی. گفت: پس این ولی هر آنکه من مولای اویم است. اللهم! دوست بدار آنکس که او را دوست بدارد. اللهم! دشمن بدار آنکس که او را دشمنی کند».

«حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوْسَى الوَاسِطِیُّ. حَدَّثَنَا المُعَلَى بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ. حَدَّثَنَا ابْن أَبِی ذِئْبٍ، عَنْ نَافِعٍ، عَنْ ابْن عُمَر، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: «الْحَسَنُ وَالحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ. وَأَبُوهُمَا خَیْرٌ مِنْهُمَا». [سنن ابن ماجه، لأبی عبد الله محمد بن یزید الربعی، کتاب فضائل أصحاب رَسُول اللَّه  صلی الله علیه و سلم باب فَضْلُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ رضی الله عنه].

«از ابن عمر رضی الله عنهما روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت: حسن و حسین دو سید شباب اهل جنت هستند و پدرشان بهتر از آن دو است».