علامت سعادت، علامت شقاوت

قال ابن الـقـیم رحمه الله:
«طوبى لمن شغله عیبه عن عیوب الناس وویل لمن نسی عیبه وتفرغ لعیوب الناس، فالأول علامه السعاده والثانی علامه الشقاوه».
امام ابن قـــــیم رحمه الله فرمود:
‏«خوشا بحال کسی که پرداختن به عیبش وی را از عیوب مردم غافل کرده، و وای بر آنکسی که عیب خود را فراموش کرده و به عیوب مردم پرداخته، اولی نشانه سعادت است و دومی نشانه شقاوت».

زیاد خندیدن:

زیاد خندیدن موجب خواهد شد که سختی عذاب جهنم را از یاد ببریم، و هرگاه سختی عذاب جهنم را از یاد بردیم از انجام گناه هراسی نخواهیم داشت و از انجام عمل صالح غافل خواهیم گشت.

قال الحسن:
«ضحک المؤمن غفله من قلبه». وقال: «کثره الضحک تمیت القلب».

امام حسن بصری رحمه الله فرمودند:
«خنده ی (زیاد) مؤمن غفلتی از قلبش است».

و فرمود: «خنده ی زیاد قلب را می‌میراند».