عقیده شرک به الله تعالی (۱)

محمد‌بن یعقوب کلینی در اصول کافی (باب اینکه زمین همگی از آن امام است) از ابی‌عبدالله  علیه السلام، روایت می‌کند که او گفته است:‌ «دنیا و آخرت برای امام است ـ‌ هر جا که بخواهد آن را قرار می‌دهد، و به هر کس که بخواهد آن را می‌دهد ـ و از طرف الله تعالی این اختیار به او داده شده است»[۱].

پس یک مسلمان منصف از این عبارت چه برداشتی می‌کند در حالی‌که الله تعالی در آیات محکمش می‌فرماید:

﴿إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَن یَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ﴾ [الأعراف: ۱۲۸].

«زمین از آن الله تعالی است آن را به هر کس که بخواهد، می‌دهد».

﴿وَلِلَّهِ مَا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِی ٱلۡأَرۡضِ﴾ [آل‌عمران:  ۱۰۹].

«پادشاهی و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن الله تعالی است».

﴿فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَهُ وَٱلۡأُولَىٰ ٢۵﴾ [النجم: ۲۵].

«آخرت و دنیا از آن الله تعالی است».

﴿تَبَٰرَکَ ٱلَّذِی بِیَدِهِ ٱلۡمُلۡکُ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٌ ١﴾ [الملک: ۱].

«پر برکت و زوال‌ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست».

و شیعه می گویند و می‌نویسند که: ‌«علی گفته: … من اول و آخر و من ظاهر و باطن و من وارث زمین هستم» ^[۲].

و این عقیده نیز مانند عقیده نخست، باطل و بی‌پایه است. و علی t از آن مبرا است، و این تنها یک تهمتی بزرگ است که به او زده شده، و حاشا از این‌که حضرت علی چنین بگوید.

این در حالی است که الله تعالی می‌فرماید‌:

﴿هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَٱلۡأٓخِرُ وَٱلظَّٰهِرُ وَٱلۡبَاطِنُ﴾ [الحدید: ۳].

«اوست اول و آخر و ظاهر و باطن».

﴿وَلِلَّهِ مِیرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾ [الحدید: ۱۰].

«و میراث آسمان‌ها و زمین از آن الله تعالی است».

و مفسر شیعی مشهور مقبول احمد این آیه سوره زمر: ﴿وَأَشۡرَقَتِ ٱلۡأَرۡضُ بِنُورِ رَبِّهَا﴾ [الزمر: ۶۹]. ‌را تفسیر کرده و گفته:‌ «جعفر صادق می‌گوید: پرودگار زمین همان امام است. پس وقتی‌که امام خارج می‌شود، نورش کافی است و دیگر مردم به نور خورشید یا ماه احتیاجی نخواهند داشت». اندیشه کنید که چگونه آنها امام را به‌عنوان پروردگاری قرار داده‌اند آنجا که در معنای ﴿بِنُورِ رَبِّهَا﴾ گفته‌اند:‌ امام همان رب است و مالک زمین.[۳] و بدین‌سان این مفسر شیعی در تفسیر این آیه سوره زمر:

﴿وَلَقَدۡ أُوحِیَ إِلَیۡکَ وَإِلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِکَ لَئِنۡ أَشۡرَکۡتَ لَیَحۡبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِینَ ۶۵ بَلِ ٱللَّهَ فَٱعۡبُدۡ وَکُن مِّنَ ٱلشَّٰکِرِینَ ۶۶﴾ [الزمر: ۶۵-۶۶].

  گفته که در کافی از جعفر صادق روایت شده که معنایش این است که: اگر در ولایت علی، کسی را شریک قرار دهی، «عملت نابود می‌شود» از آن حاصل می‌شود.

سپس در تفسیر ﴿بَلِ ٱللَّهَ فَٱعۡبُدۡ وَکُن مِّنَ ٱلشَّٰکِرِینَ﴾ گفته: یعنی پیامبر را همزمان با طاعت، عبادت و بندگی کنید و او را سپاس‌گذاری کنید چرا که ما، برادری برای تو قرار دادیم و پسرعمویت را به‌عنوان بازوی کمکی و تقویتی برای تو قرار دادیم[۴].

[۱]– اصول کافی چاپ هند/ص ۲۵۹

[۲]– رجال الکشى، چاپ هند/ص ۱۳۸

[۳]– بیوگرافی مقبول احمد, ص ۳۳۹

[۴]– بیوگرافی مقبول احمد, ص ۹۲۳