دابّه
بر اساس قرآن و سنّت، ظهور دابّه الأرض در آخرالزّمان یکی از علائم بزرگ قیامت به شمار میرود.
۱- ادلّۀ قرآنی
الله میفرماید:
﴿۞وَإِذَا وَقَعَ ٱلۡقَوۡلُ عَلَیۡهِمۡ أَخۡرَجۡنَا لَهُمۡ دَآبَّهٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ تُکَلِّمُهُمۡ أَنَّ ٱلنَّاسَ کَانُواْ بَِٔایَٰتِنَا لَا یُوقِنُونَ﴾ [النّمل: ۸۲]
«و هنگامی که فرمان [عذاب] بر آنان واقع شود [و حادثۀ قیامت نزدیک گردد] جنبندهای را از زمین برایشان بیرون میآوریم [و] با آنان سخن گوید که مردم به آیات ما یقین نمیآورند.»
آیۀ فوق به روشنی بیانگر خروج دابّه؛ آن هم در زمان فساد مردم و ترک اوامر الهی و تبدیل و تغییر دین حق است که در این هنگام، الله تعالی جنبندهای را از زمین بیرون میآورد تا در این زمینه با مردم سخن گوید.
قرطبی چنین میآورد: «علما دربارۀ ﴿وَقَعَ ٱلۡقَوۡلُ عَلَیۡهِمۡ﴾ میگویند: یعنی وعید و تهدید الهی علیه آنان ثابت و واجب گردید به سبب مداومتشان در نافرمانی و گناه و تجاوز و دوری از آیات الهی و تفکّرنکردن در این زمینه و عملنکردن به آنها، به حدّی که دیگر موعظه و نصیحت فایدهای ندارد و آنان را از گمراهی و گناه باز نمیدارد.
الله میفرماید که وقتی مردم اینگونه شوند، ﴿أَخۡرَجۡنَا لَهُمۡ دَآبَّهٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ﴾؛ یعنی جنبندهای که میداند و سخن میگوید را برایشان از زمین بیرون میآوریم.
علّتش -والله أعلم- این است که بدانند این مخلوق نشانهای ضروری و قطعی از جانب الله تعالی است، زیرا حیوانات و جنبندگان معمولا سخن نمیگویند و عقلی ندارند.»[۱]
[۱]– التّذکره، قرطبی، ص ۷۸۵٫