ذکر آن در دو سوره از کتاب خدا آمده است. ابتدا در سوره نجم، الله تعالی میفرماید: ﴿أَمۡ لَمۡ یُنَبَّأۡ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَىٰ ٣۶ وَإِبۡرَٰهِیمَ ٱلَّذِی وَفَّىٰٓ ٣٧ أَلَّا تَزِرُ وَازِرَهٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ ٣٨ وَأَن لَّیۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ٣٩﴾ [النجم: ۳۶-۳۹]. «آیا به آنچه که در صحیفههای موسی بود، خبر داده نشد؟ (یا از آنچه در صحف ابراهیم بوده است، با خبرش نکردندهاند؟) ابراهیمی که (وظیفه خود را) به بهترین وجه ادا کرده است. (در صحف ایشان آمده است) که هیچکس بار گناهان دیگری را بر دوش نمیکشد. واینکه برای انسان پاداش و بهره ای نیست جز آنچه خود کرده و برای آن تلاش نموده است».
سپس در سوره اعلی، میفرماید: ﴿قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَکَّىٰ ١۴ وَذَکَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ ١۵ بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَیَوٰهَ ٱلدُّنۡیَا ١۶ وَٱلۡأٓخِرَهُ خَیۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ ١٧ إِنَّ هَٰذَا لَفِی ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ ١٨ صُحُفِ إِبۡرَٰهِیمَ وَمُوسَىٰ ١٩﴾ [الأعلی: ۱۴-۱۹]. «به راستی هر که پاک گشت، رستگار شد و نام پروردگارش را یاد کرد، و نماز گزارد. حق این است که زندگی دنیا را بر میگزینید و آخرت بهتر و ماندگارتر است. بیگمان این (گفته) در صحیفههای نخستین (هم) بود. صحیفههای ابراهیم و موسی». خداوند از قسمتی که در این صحف از وحی آمده و بر ابراهیم و موسی علیهما السلام نازل شده خبر میدهد. و علم آن نزد خداوند است.