الله سبحانه و تعالی به حقیقت رسول ما صلی الله علیه و سلم را از تمام جهات به حد کمال رسانده بود، زیبایی ظاهر و باطن را به او عطا کرده بود، لذا هم از جهت ظاهر زیباترین کس، و هم اخلاقش از همه بهتر و زیباتر بود. از صفات خلقی رسول الله صلی الله علیه و سلم (ظاهری اخلاقی) می‌توان استفاده‌های شایان کرد از جمله آن:
زیاد کردن ایمان، هر اندازه ایمان مسلمان به نسبت اوصاف و احوال و کیفیت و چگونگی آن‌ها بیشتر باشد به همان اندازه به او کمک می‌کند تا ایمان او کامل‌تر و محبت او نسبت به رسول اللهصلی الله علیه و سلمبیشتر باشد.
«هرکس که من را در خواب ببیند بمانند آن است که من را در بیداری دیده باشد، زیرا شیطان نمی‌تواند خود را بصورت من درآورد و خواب دیدن مؤمن جزئی از چهل و شش جزء پیامبری است».
و هرکس که بعد از رسول الله صلی الله علیه و سلم آمده و توفیق دیدن ایشان را در زندگی نداشته است فقط بوسیله آشنایی با صفات آن حضرت می‌تواند ایشان را بشناسد، و برای اینکار آثار صحیح صحابه رضی الله عنهم بیان کننده صفات رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌باشد از جمله آن:
براء بن عازب رضی الله عنهمی‌گوید: رسول اللهصلی الله علیه و سلمچهارشانه بودند، شانه‌های وسیع و گشاد داشته موهای سرشان تا نرمه گوششان می‌رسید، ایشان را در لباس مایل به قرمز دیدم که ابدا کسی را شیرین جمال‌تر از ایشان ندیده بودم. یوسف پسر ابواسحاق از پدرش روایت می‌کند که موی سرشان تا شانه‌هایشان می‌رسید[۲].
جابر بن سمره رضی الله عنه می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه و سلم دارای دهان و دندان قشنگ که به هم نزدیک بودند و چشمانی بزرگ و کشیده بودند، همچنین دارای پاشنه‌های لاغر بودند.
علی بن ابوطالب رضی الله عنه می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه و سلم دارای قدی متوسط (نه بلند و نه کوتاه) بوده، دست‌ها و پاهای درشت داشتند، سری درشت دارای مفصل‌های قوی، موهای وسط سینه تا شکم ایشان بلند بود، خیلی متین و سنگین راه می‌رفتند، مثل اینکه از سرازیری می‌خواهند پایین بیایند هیچگاه کسی را مثل ایشان ندیده‌ام. ترمذی این حدیث را اخراج کرده، و گفته که حدیث صحیح است[۳].
علی رضی الله عنه می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه و سلم دارای سری درشت و چشمانی درشت بودند، مژه‌های چشمان مبارکشان بلند بود، حسن که یکی از رجال اسناد است، می‌گوید: چشمانشان مایل به سرخی بود. ریششان زیاد سفید و نورانی بود دو کف و دوپایشان درشت بودند، هرگاه راه می‌رفتند مثل این بود که در سربالایی راه می‌روند. حسن می‌گوید: سنگین و آرام و متین راه می‌رفتند، و زمانی که به کسی توجه می‌کردند یا نگاه می‌کردند بطور کامل به او نگاه می‌کردند. امام احمد این حدیث را اخراج کرده است[۴].
زمخشری در کتاب الفائق می‌گوید: قوی بودن دست و شانه مدح و تعریفی است برای مردان، زیرا در این حالت نیرو و قدرت دست آن‌ها بیشتر است[۵].
و بطور کلی منظور از ذکر روایت این است که رسول الله صلی الله علیه و سلم اعضایشان درشت (قوی) بود.
[۱]– صحیح بخاری: ۸/۷۱،۷۲، وصحیح مسلم: ۴/۱۷۷۵، رقم حدیث: ۲۲۶۶٫
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین