شفاعت از جهنم

همینطور شفاعت برای بیرون آمدن از آتش جهنم، تنها برای نمازگزاران است…
نزد بخاری روایت است هنگامی که خداوند، اولین و آخرین انسان‌ها را در روز قیامت یکجا نماید، منادی‌ای ندا می‌دهد که: هر قوم به سوی همان چیزی بروند که عبادت می‌کردند…
اصحاب صلیب همراه صلیب خود می‌روند و اصحاب بت‌ها همراه بت‌های خود و اصحاب خدایان هر یک به همراه خدایان خود می‌روند…
تا آنکه هیچ‌کس نمی‌ماند مگر کسانی که الله را عبادت می‌کردند… از جمله نیکوکاران و بدکاران و اندکی از اهل کتاب…
سپس جهنم آورده می‌شود و به عرضه گذاشته می‌شود طوری که گویا سرابی است… در حالی که مردم به شدت هراسان و تشنه‌اند…
به یهودیان گفته می‌شود: چه می‌پرستیدید؟ می‌گویند: ما عزیر فرزند خداوند را عبادت می‌کردیم… گفته می‌شود: دروغ گفتید… خداوند نه همسری داشت نه فرزندی… حال چه می‌خواهید؟  
می‌گویند: می‌خواهیم به ما آب دهی… در حالی که آتش همانند سراب آبی در برابر آن‌هاست… به آنان گفته می‌شود [از این] بنوشید… پس به جهنم می‌افتند…
سپس به نصاریٰ گفته می‌شود: شما چه عبادت می‌کردید؟ می‌گویند: مسیح فرزند خدا را می‌پرستیدیم… گفته می‌شود: دروغ گفتید… خداوند نه همسری داشت و نه فرزندی… سپس گفته می‌شود: حال چه می‌خواهید؟  
می‌گویند: آب می‌خواهیم… پس به جهنم اشاره می‌شود و گفته می‌شود: بروید و بنوشید… پس به سوی آن می‌دوند و در جهنم می‌افتند…
تا آنکه تنها کسانی که الله را عبادت می‌کردند ـ نیکوکاران و بدکاران ـ باقی می‌مانند…
به آن‌ها گفته می‌شود: چه چیز شما را اینجا نگه داشته؟ در حالی که مردم رفته‌اند؟
می‌گویند: ما ندا دهنده‌ای را شنیدیم که می‌گفت: هر قوم به همان خدایی که [در دنیا] می‌پرستید ملحق شود… و ما منتظر پروردگارمان ـ عزوجل ـ هستیم…
و منتظر می‌مانند… تا آنکه الله جل جلاله با همان چهره‌ای که می‌شناسند می‌آید…
پس هر مومنی به او سجده می‌برد… اما کسانی که در دنیا درباره‌ی نماز سهل‌انگاری می‌کردند یا برای ریا و خودنمایی نماز می‌گزاردند، هنگامی که می‌خواهند به سجده روند، کمرشان یک پارچه می‌شود و نمی‌توانند سجده کنند…
خداوند متعال می‌فرماید:
«روزی که (کار بالا گیرد و خداوند برای داوری میان خلایق بیاید و) ساق برهنه و مکشوف گردد و دعوت به سجده می‌شوند ولی نمی‌توانند (۴۳) (در حالی که) دیدگانشان فرو افتاده و ذلت و خواری وجودشان را در بر گرفته است و یقینا پیش از آن (در دنیا) در حالی که سالم بودند به سجود فرا خوانده می‌شدند».