خداوند متعال میفرماید: ﴿وَقَفَّیۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِعِیسَى ٱبۡنِ مَرۡیَمَ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَیۡنَ یَدَیۡهِ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰهِۖ وَءَاتَیۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِیلَ فِیهِ هُدٗى وَنُورٞ وَمُصَدِّقٗا لِّمَا بَیۡنَ یَدَیۡهِ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰهِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَهٗ لِّلۡمُتَّقِینَ ۴۶﴾ [المائده: ۴۶].
«و به دنبال آنان (یعنی پیامبران پیشین که به تورات حکم میکردند) عیسی پسر مریم را بر راه و روش ایشان فرستادیم که (با گفتار و کردار خود) تصدیق کنندهی توراتی بود که پیش از او فرستاده شده بود. و به او کتاب انجیل دادیم که در آن هدایت و نوری است (که آنان را از گمراهی در بینش و منش نجات میدهد) و تصدیق کنندهی توراتی است که قبل از آن نازل شده است، و برای پرهیزکاران هدایت و پند و اندرز است».
عیسی علیه السلام از پیامبران بنیاسرائیل و شریعت او تورات بود. مسیحیان در انجیلهای خود ازعیسی علیه السلام نقل میکنند که وی نیامده بود که شریعت تورات را نقض کند، بلکه آمده بود که آن را کامل کند و به خواست خدا احکام و آداب و اندرزهایی روحی را بر آن بیفزاید[۱].
[۱]– تفسیر الـمنار: ج ۶، ص ۴۰۱٫