شرک اکبر

 که انجام‌دهنده آن از دایره اسلام خارج می‌‌شود و اگر در آن حال بمیرد و توبه نکند، تا ابد در آتش جهنم می‌‌ماند. این نوع شرک زمانی واقع می‌‌شود که انسان عبادتی را برای غیر الله انجام دهد. مثلاً غیر الله را به فریاد بطلبد، یا با ذبح و نذر برای غیرخدا [مانند قبرها، جن و شیاطین]، خود را به خدا نزدیک کند، به گمان این که مردگان، جن و شیاطین، به او ضرر می‌‌رسانند یا او را مریض می‌‌کنند. و از غیرخدا چیزهایی را بخواهد که فقط خدا قادر به انجام آنست مانند برآورده کردن نیازها و از بین بردن سختی‌‌ها، همانند کارهائی که در کنار بناها و گنبدها و آستانه‌های قبور اولیاء و صالحین انجام داده می‌‌شود. خداوند می‌‌فرماید:

﴿وَیَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا یَضُرُّهُمۡ وَلَا یَنفَعُهُمۡ وَیَقُولُونَ هَٰٓؤُلَآءِ شُفَعَٰٓؤُنَا عِندَ ٱللَّهِ﴾ [یونس: ۱۸].

«و غیر از الله کسانی را عبادت می‌‌کردند که نه ضرری به آنان می‌‌رساند و نه نفعی، و می‌‌گویند: اینان شفاعت‌ کنندگان ما نزد خدایند».