شرط صحت عبادت و قبول شدن آن نزد خداوند متعال چیست؟

جواب: عبادت صحیح نبوده و خداوند متعال آنرا نمی پذیرد مگر به سه شرط:
۱- توحید؛ و آن اصل و اساس عبادت می باشد و شرطی است که عبادت جز با آن صحیح نیست. الله عزوجل از کسی قول یا عملی را نمی پذیرد مگر به شرط توحید؛ و هرآنکه به خداوند متعال شرک ورزد همه ی اعمالش نابود و تباه می¬گردد و هیچیک از عبادت های وی صحیح نبوده و خداوند متعال عملی را از وی قبول نمی کند.
به عنوان مثال: نماز یک عبادت است. (چرا که الله عزوجل ما را بدان امر نموده است) پس اگر کسی خداوند را یکتا و بی همتا دانسته و چیزی یا کسی را شریک او قرار ندهد، نمازش قبول می شود و این گونه نماز وی عبادت و تقرب به خداوند محسوب می گردد و کسی که به الله متعال شرک ورزد، نمازش قبول نمی¬شود و این نماز، عبادت شرعی نامیده نمی¬شود که برای الله عزوجل انجام شده باشد چراکه شرک ورزیدن وی به الله عزوجل تمامی عبادات وی را فاسد کرده است.
الله متعال می¬فرماید: «فَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ» [الأنبیاء: ۹۴] «پس کسی‌ که کارهای شایسته انجام دهد درحالی‌که مؤمن باشد، کوشش او ناسپاسی نخواهد شد و بی‌گمان ما (اعمالش را) برایش می‌نویسیم».
و می¬فرماید: «وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ» [الزمر: ۶۵] «و براستی به تو و به کسانی‌ که پیش از تو بودند، وحی شد که اگر شرک آوری، یقیناً اعمالت (تباه و) نابود می‌شود و از زیان‌کاران خواهی بود».
۲- عبادت بر اساس شریعت الهی و موافق با آنچه رسول الله ح آورده، باشد. چرا که الله عزوجل عبادت نمی¬شود مگر بر مبنای آنچه تشریع نموده است و هرآنچه خداوند متعال آن¬را تشریع نکرده و بدان اجازه نداده، عبادت او تعالی نبوده و جزء عبادات شمرده نمی¬شود.
الله متعال می¬فرماید: «وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا» [الحشر: ۷] «چیزهایی را که پیامبر (از احکام الهی) برای شما آورده است اجرا کنید و از چیزهایی که شما را از آن بازداشته است، دست بکشید».
و رسول الله ح فرمودند: «مَنْ عَمِلَ عَمَلًا لَیْسَ عَلَیْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ» : «هرکس عملی را انجام دهد که امر ما در آن نباشد، آن عمل مردود و باطل است».
۳- قصد و نیت وی از انجام آن رضایت خداوند متعال و تقرب جستن به او تعالی باشد.
الله متعال می¬فرماید: «قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن کَانَ یَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَهِ رَبِّهِ أَحَداً» [الکهف: ۱۱۰] «(ای پیامبر،) بگو: من فقط بشری هستم مثل شما، (امتیاز من این است که) به من وحی می‌شود که تنها معبودتان معبود یگانه است، پس هرکس به لقای پروردگارش امید دارد، باید کار شایسته انجام دهد و هیچکس را در عبادت پروردگارش شریک نسازد».
و رسول الله ح فرمودند: «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیَّهِ، وَإِنَّمَا لِامْرِئٍ مَا نَوَى، فَمَنْ کَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، فَهِجْرَتُهُ إِلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، وَمَنْ کَانَتْ هِجْرَتُهُ لِدُنْیَا یُصِیبُهَا أَوِ امْرَأَهٍ یَتَزَوَّجُهَا، فَهِجْرَتُهُ إِلَى مَا هَاجَرَ إِلَیْهِ» : اعمال به نیت¬ها بستگی دارد و دست¬آورد هرکسی همان چیزی است که نیت کرده است. پس هرکس هجرتش برای الله و پیامبرش باشد هجرتش برای الله و پیامبر اوست (که پاداش آن¬را می¬یابد) و هرکس برای کسب دنیا یا ازدواج با زنی هجرت نماید دست¬آورد هجرتش همان چیزی است که به خاطر آن هجرت کرده است».