انواع عبادت که در آنها اخلاص برای خداوند متعال واجب است، کدامند؟

جواب: عبادت الله عزوجل اصلی جامع است که همان طاعت و فرمانبرداری از الله و رسولش در عقاید و اوامر و نواهی و حلال و حرام و سایر احکامی که تشریع نموده می باشد. و انواع عبادت بسیارند چنان¬که همه ی دین در مفهوم عبادت داخل است و از این جمله است:
دعا؛ و آن عبارت است از درخواست برطرف شدن نیازها و غم و اندوه و دفع مضرات از الله متعال؛ خداوند متعال می فرماید: «وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ» [الغافر: ۶۰] «و پروردگار شما فرمود: مرا بخوانید تا (دعای) شما را اجابت کنم همانا کسانی ‌که از عبادت من سرکشی می‌کنند، به زودی با خواری به جهنم وارد می‌شوند».
از اینرو دعا عبادتی است فقط برای الله عزوجل؛ الله متعال می¬فرماید: «أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلاً مَّا تَذَکَّرُونَ» [النمل: ۶۲] «(آیا این بت‌ها بهترند) یا کسی‌ که (دعای) مضطر (= درمانده) را اجابت می‌کند چون او را بخواند و گرفتاری را برطرف می‌سازد و شما را جانشینان زمین قرار می‌دهد، آیا معبود دیگری با الله است؟! چه اندک پند می‌گیرید».
و نماز با همه ی جزئیات آن از قیام و رکوع و سجود و خشوع و ذکر و تعظیم عبادت هستند و نیز ذبح و آوردن نام خداوند به هنگام ذبح عبادت است؛ و روزه و زکات و صدقه و نذر و حج و مناسک آن همچون طواف و تلبیه و سعی و توقف در عرفه و رمی جمرات و قربانی، همگی عباداتی برای الله متعال می باشند.
و نیز اعمال قلوب همچون محبت و خوف و رجاء و توکل و خشیت و رهبت و خشوع، همگی از جمله عبادت هایی است که فقط برای الله عزوجل و رضای او انجام می شوند.
و از این قبیل است حکم کردن میان مردم در نزاع و اختلاف و آنچه به زندگی شان نظم می بخشد بر اساس آنچه الله عزوجل نازل کرده است و این نیز از انواع عبادت است که واجب است خالصانه برای الله عزوجل باشد. الله متعال میفرماید: «وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِناً عَلَیْهِ فَاحْکُم بَیْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ عَمَّا جَاءکَ مِنَ الْحَقِّ…» [المائده: ۴۸] «و (این) کتاب (= قرآن) را به حق بر تو نازل کردیم درحالی‌که تصدیق‌کننده‌ی کتاب‌های پیش از آن است و بر آنها شاهد و نگاهبان است، پس به آنچه الله نازل کرده است در میان آنها حکم کن و از هوی و هوس‌های آنان به جای آنچه از حق به تو رسیده است، پیروی نکن (و از احکام الهی روی مگردان)».
و نیز می¬فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللهِ وَالرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلا» [النساء: ۵۹] «ای کسانی‌ که ایمان آورده‌اید، از الله اطاعت کنید و از پیامبر اطاعت کنید و از صاحبان امرتان؛ و اگر در چیزی اختلاف کردید، آن¬را به الله و پیامبر بازگردانید؛ اگر به الله و روز قیامت ایمان دارید، این بهتر و خوش فرجام‌تر است».
لذا بازگشت به قرآن و سنت به هنگام اختلاف و نزاع، درواقع عبادتِ الله عزوجل می باشد، همچون زمانیکه در احکام نماز و روزه به قرآن و سنت مراجعه میکنیم.
همچنین حلال دانستن آنچه را خداوند متعال حلال نموده و حرام شمردن آنچه را حرام نموده عبادتی است که لازم و واجب است خالصانه برای الله عزوجل باشد.
و از این جمله است، اتباع و پیروی از آنچه خداوند متعال تشریع نموده و در میان بندگان قانون نهاده است، همچون احکام معاملات، خرید و فروش، ازدواج، طلاق، آزاد نمودن برده، میراث، دیات و احکام دیگری که تشریع نموده است.