شخصیت حضرت عمر رضی الله عنه و حضرت ابوبکر رضی الله عنه (۱)

کسی که روایات و داستانهای تاریخی مربوط به حضرت عمر رضی الله عنه و حضرت ابوبکر رضی الله عنه قبل و بعد از خلافت آنها را به دقت مطالعه کند متوجه می‌شود شخصیت و نوع تفکر و طرز رفتار آنها به گونه‌ای نبوده که اگر آیه قرآن و یا سخنی از پیامبر در رابطه با خلافت حضرت علی علیه السلام  وجود داشت آنها به خاطر هیچ، آنرا زیر پا گذاشته و خودشان را جهنمی کرده باشند با این مدرک قوی که آنها به اندازه یک سر سوزن در زمان خلافتشان کوچکترین سوء استفاده‌ای به نفع خود یا اقوامشان انجام ندادند. در این زمینه می‌توان داستانهای بیشماری بیان کرد مانند داستان تقاضای حضرت عمر برای دفن شدن در کنار پیامبر اکرم را بیان کرد. ضمناً در قسمت مربوط به بررسی شخصیت و سوابق و عملکرد حضرت عمر رضی الله عنه و حضرت ابوبکر رضی الله عنه به این نتیجه قطعی می‌رسیم که نوع تفکر و شخصیت آنها به گونه‌ای نبوده که به خاطر چیزی که در آن هیچگونه منفعتی هم نداشته‌اند دستور خدا را زیر پا گذاشته باشند. دقیقاً به همین دلیل اگر افرادی مانند عمرو عاص یا ابوسفیان و حتی سعد ابن عباده پس از پیامبر اکرم خلیفه می‌شدند می‌توانستیم به نیت آنها مشکوک شویم ولی در مورد حضرت عمر رضی الله عنه و حضرت ابوبکر رضی الله عنه و به خصوص حضرت ابوبکر رضی الله عنه، نکته سوئی وجود ندارد نه در زمان قبل از خلافتش و نه در زمان بعد از خلافتش.

شیعه معتقد است که پیامبر اکرم در صبح روز رحلت خود (دوشنبه) وارد مسجد شدند و ابوبکر را کنار زدند و خودشان به جای او امامت جماعت را عهده دار شدند (روایات در زمینه پیشنمازی ابوبکر، مختلف و گوناگون است) و ما می‌دانیم که ابوبکر در همان روز رحلت نبی‌اکرم به خلافت انتخاب شد. در ابتدای این بحث، جریان دقیق و کامل واقعه سقیفه بنی‌ساعده را مطالعه نمودید چرا هیچ کس از افراد مخالف حاضر در سقیفه به اتفاقی که صبح همین روز (یا روز قبل) اتفاق افتاده اشاره‌ای نمی‌کند و نمی‌گوید پیامبر اکرم تو را (ابوبکر) حتی برای پیشنمازی کنار زد و قبول نداشت چطور تو می‌خواهی خلیفه شوی؟ و به جای این سخن، همگی با او بیعت کردند؟ آیا این نشان دهنده آن نیست که او در ایام بیماری نبی اکرم واقعا امام جماعت بوده است؟ به هر حال باز این سئوال مطرح است که چرا در آن ایام بیماری، حضرت علی علیه السلام پیشنماز و امام جماعت نبودند؟ اگر به عقیده شما ایشان خلیفه منصوب از جانب خدا بوده و ۱۲۰ هزار نفر در غدیر من جمله مردم مدینه با ایشان قبلاً بیعت کرده بودند لااقل برای آماده کردن زمینه لازم بود ایشان در ایام بیماری نبی اکرم و در آخرین روزهای حیات پیامبر امام جماعت مسجد باشند پس چرا در هیچ کجای تاریخ چنین اشاره‌ای وجود ندارد‌؟ ضمناً در برخی از منابع تاریخی حضرت عمر در جریان سقیفه به امام جماعت بودن ابوبکر در ایام بیماری پیامبر اکرم  صلی الله علیه و سلم اشاره می‌کند. و همین موضوع را دال بر خلافت می‌گیرد.

شیعه (طبق برخی روایات) معتقد است پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم در غدیر خم مدت حدود ۳ ساعت سخنرانی کردند زیرا موضوع بسیار مهم و حیاتی بود. ولی تنها چیزی که از مجموع این سخنرانی ۳ ساعته وجود دارد یک جمله «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» است و حتی یک جمله درباره شئون حکومتی و سیاسی و اهمیت خلافت و جانشینی پیامبر اکرم و لزوم پیروی و اطاعت از این جانشین و… در این خطبه طولانی به چشم نمی‌خورد!. (در حد تواتر و در منابع قدیمی فریقین)

از غدیر خم تا رحلت نبی اکرم چیزی حدود ۷۰ روز فاصله است چرا به زعم شیعه در این مدت و به خصوص در مدینه، پیامبر اکرم خطبه‌ای نخواندند و سفارش مجدد به پیروی از علی نکردند؟ مگر ابوبکر فردای سقیفه مجددا با مردم مدینه بیعت نکرد پس چرا نه تنها با علی در فرصت مناسب در طول این ۷۰ روز تجدید بیعتی نشد بلکه حتی اشاره‌ای از سوی نبی اکرم به این مساله نشد؟ حتی در آخرین روزی که نبی اکرم آخرین خطبه خود را خوانده و سه درهم بدهی را داده و آن پیرمردی که تقاضای قصاص می‌کند و بعد روی بدن پیامبر صلی الله علیه و سلم می‌افتد و آنرا بوسید و… چرا به جای چنین کارهای کم اهمیتی به چنان مساله به قول شیعه مهم نپرداخته و حتی اشاره‌ای کوچک به خلافت علی و لزوم تبعیت از او نکردند؟

به عقیده شیعه در قرآن آیه‌ای وجود دارد مبنی بر دوستی با خاندان پیامبر در عوض اجر رسالت نبی اکرم. آیه‌ای نیز در مورد دور بودن ناپاکی‌ها از خاندان پیامبر صلی الله علیه و سلم، وجود دارد. پس وقتی دوست داشتن خاندان پیامبر  صلی الله علیه و سلم در قرآن به صراحت بیان شده بنابر طریق اولی چرا موضوع خلافت در خاندان پیامبر اکرم به صراحت، ذکر نشده است؟ که موضوعی بسیار مهمتر از دوست داشتن آنها یا دور بودن آنها از ناپاکیهاست! (یعنی آیه تطهیر).