عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ: «کَانَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم أَحْسَنَ النَّاسِ، وَکَانَ أَجْوَدَ النَّاسِ، وَکَانَ أَشْجَعَ النَّاسِ» وَلَقَدْ فَزِعَ أَهْلُ الْمَدِینَهِ ذَاتَ لَیْلَهٍ، فَانْطَلَقَ نَاسٌ قِبَلَ الصَّوْتِ، فَتَلَقَّاهُمْ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم رَاجِعًا، وَقَدْ سَبَقَهُمْ إِلَى الصَّوْتِ، وَهُوَ عَلَى فَرَسٍ لِأَبِی طَلْحَهَ عُرْیٍ، فِی عُنُقِهِ السَّیْفُ وَهُوَ یَقُولُ: «لَمْ تُرَاعُوا، لَمْ تُرَاعُوا» قَالَ: «وَجَدْنَاهُ بَحْرًا، أَوْ إِنَّهُ لَبَحْرٌ» قَالَ: وَکَانَ فَرَسًا یُبَطَّأُ[۱].
انس س میگوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم بهترین، سخاوتمندترین و شجاعترین انسانها بود. شبی مردم مدینه، صدایی شنیدند و وحشت کردند؛ گروهی به سوی منبع صدا رفتند. رسول الله صلی الله علیه وسلم که بر اسب بدون زین و پالانِ ابوطلحه سوار بود و پیش از آنان به سمت صدا رفته بود و شمشیرش را حمایل نموده بود، از روبروی آنان، برگشت در حالی که میفرمود: “نترسید، نترسید”. و در ادامه فرمود: “این اسب، مانند دریا میخروشید یا او یک دریای خروشان بود”. راوی میگوید: قابل یادآوری است که اسب ابوطلحه، اسبی بسیار سست و کند بود. (اما به برکت سوار شدن رسول الله صلی الله علیه وسلم بر آن، مانند دریا میخروشید)».
[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۲۹۰۸ و مسلم حدیث شماره ۲۳۰۷ با لفظ مسلم